Τελικά είναι οι άντρες από τον πλανήτη Άρη και οι γυναίκες από τον πλανήτη Αφροδίτη? Όχι, είμαστε όλοι από τον ίδιο πλανήτη, προσπαθώντας να βρούμε την θέση μας, την γωνιά μας και να την μοιραστούμε με μια τρυφερή ψυχή δίπλα μας, ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται όλοι ανοιχτά..
Αγώνες για το ποιος έχει το πάνω χέρι, ποιος κάνει το κουμάντο ..και ήρθε η χειραφέτηση, οι ρόλοι χάθηκαν, το ερωτικό παιχνίδι μεταμορφώθηκε σε μονομαχία μέχρι τελικής πτώσης και περάσαμε στο άλλο άκρο, αυτοί κι εμείς. Που τελικά τι έχουμε να χωρίσουμε ? Τίποτα πραγματικά.. αντίθετα να ενώσουμε είναι το ζητούμενο.
Το παράδοξο στον έρωτα που συμβαίνει είναι ότι ενώ αρχικά επιθυμείτε η κατάργηση της προσωπικής ελευθερίας για την προσκόλληση στον άλλο , στο τέλος διεκδικείται πάλι η ελευθερία από τον εαυτό που συνέρχεται από την μέθη του έρωτα ...
Και έχει ήδη ξεκινήσει κάπως έτσι ο φαύλος κύκλος τι δεν κάνουν καλό οι άντρες και τι κάνουμε εμείς καλύτερα ?
Δεν υπάρχει λόγος να παριστάνουμε τις βιονικές γυναίκες γιατί απλά δεν είμαστε και δεν γεννηθήκαμε έτσι. Ακόμα κι αν μπορούμε πολλά να κάνουμε ένας άντρας πάντα έχει έναν διαφορετικό δικό του τρόπο να βρει την λύση, χωρίς περιττά λόγια και κουβέντες πολλές. Ξέρουν να αρκούνται στην απάντηση που θα τους δώσουμε, ενώ οι γυναίκες θα τα ανακατέψουν και θα ψάξουν για κρυμμένα νοήματα, υπονοούμενα, ίντριγκες. Στον γυναικείο κόσμο υπάρχουν φαντάσματα και αν το φιλί είναι χλιαρό μια μέρα και η αγκαλιά όχι όπως την φανταστήκαμε ,είναι αφορμή για να μην πάει καλά όλη η μέρα και το βράδυ να έχει ξενύχτι και λογοδιάρροια με τις φίλες. Στον αντρικό κόσμο όλα γίνονται σιωπηλά ,ξέρουν ότι ο χρόνος βοηθάει, πως το τώρα δεν είναι η ιδανική στιγμή για κουβέντα και δεν χρειάζεται να δώσουν λεπτομέρειες στους κολλητούς τους.
Στον αντρικό κόσμο επιτρέπονται τα πάντα και όσο πιο πολύ τσαλακώνονται, ξέρουν ότι γίνονται πιο γοητευτικοί. Δυστυχώς οι γυναίκες όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε πιο σοβαρές, λιγότερο αυθόρμητες και γελάμε λιγότερο.
Και άρα...υπάρχει κάτι να κάνουμε ?Μήπως να αφήσουμε τον ανταγωνισμό αμφότεροι ? Μήπως να ψάξουμε να βρούμε τι θα μας συμπληρώσει και τι μπορούμε να παραδεχτούμε ότι κάνουν πολύ καλά και οι άντρες ? Μήπως να βάλουμε καλοπροαίρετα τα ''ωραία'' κομμάτια που έχουμε , να αφήσουμε τα ''ναι μεν αλλά'' και να αφεθούμε να παρασυρθούμε στον χορό της αγάπης και της συντροφικότητας..?
Comments