top of page
Αναζήτηση
Εικόνα συγγραφέαnevalamoutopoulou

Ακόμα και αν αρνείσαι ότι συνέβη. είναι εκεί και κάποια στιγμή θα χρειαστεί να το αντιμετωπίσεις

Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις δύσκολες, απίστευτα ‘’μεγάλες’’ για να τις σηκώσουμε, να τις ‘’χωνέψουμε’’, να παραδεχτούμε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβη σε εμάς τους ίδιους. Στιγμές που να αρνήθηκες ότι συνέβησαν και να το έκανες όντως να είναι τελικά η νέα πραγματικότητά σου.

Ξέρεις ότι ως ανθρώπινα όντα που ξεχωρίζουμε από το ζωικό βασίλειο , το μυαλό μας είναι αυτό θεωρητικά αυτό που μας έχει δώσει αυτή την ξεχωριστή θέση , αν μπορούμε να πούμε ότι κατέχουμε μια τέτοια. Ένα μυαλό που το κάνουμε ότι θέλουμε και αυτό επίσης πάρα πολλές φορές, αν δεν μάθουμε να το δαμάσουμε. Όμως αυτή είναι η φύση μας και μας προίκισε με πολλές ασπίδες προστασίας γιατί μάλλον , κάτι παραπάνω ξέρει από εμάς.

Έτσι λοιπόν, κάτι που δημιούργησε μαζί με εμάς, είναι τους μηχανισμούς άμυνας μας . Ναι, καλά το διάβασες και αν είναι η πρώτη φορά που διαβάζεις για κάτι τέτοιο, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθεις για κάτι πολύ σημαντικό για την προσωπική ψυχοσυναισθηματική σου ισορροπία.

Ένας μηχανισμός άμυνας, λειτουργεί ως μια ασυνείδητη ενδοψυχική διεργασία που δρα για να ανακουφίσει την εκάστοτε σύγκρουση και το άγχος που προέρχονται από τις εν ορμήσεις και τα ένστικτα ενός ατόμου. Οι άμυνες έχουν πολλές λειτουργίες που είναι ευεργετικές για το ίδιο το άτομο και αρχικά αποτελούν υγιείς και δημιουργικούς τρόπους προσαρμογής μας , ως βρέφη στο εκάστοτε περιβάλλον που βρισκόμαστε. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, συνεχίζουν να λειτουργούν προσαρμοστικά και όταν επιστρατεύονται με κύριο σκοπό για να υπερασπίσουν το άτομο από κάποια απειλή, ονομάζονται άμυνες.

Ένα άτομο με αμυντική συμπεριφορά προσπαθεί, σε γενικές γραμμές, να επιτύχει κάτι ή και όλα από αυτά που περιγράφω παρακάτω. Μπορεί να έχει την ανάγκη να αποφύγει ή να διαχειριστεί κάποιο ισχυρό και απειλητικό συναίσθημα, συνήθως το άγχος και ενίοτε βέβαια την υπερβολική θλίψη ή και άλλες αποδιοργανωτικές συναισθηματικές εμπειρίες , σε μια προσπάθεια διατήρησης της αυτοεκτίμησής του.

Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε την άρνηση, μηχανισμός που έως ένα βαθμό μας διευκολύνει να κάνουμε τη ζωή μας λιγότερο δυσάρεστη. Πολλοί άνθρωποι μάλιστα τη χρησιμοποιούν κατά κόρον σε συγκεκριμένες πτυχές της ζωής τους και δεν το αντιλαμβάνονται εύκολα ή πάντα .

Όταν κάποιος πληγώνεται σε μια περίσταση στην οποία θεωρείται ότι δεν του επιτρέπεται να κλάψει, τότε είναι πιθανότερο να αρνηθεί τα πραγματικά του συναισθήματα και να αναστείλει σε συνειδητό επίπεδο την αντίδραση του κλάματος του. Σε καταστάσεις κρίσης ή άμεσης ανάγκης η ικανότητα του ατόμου να αρνείται συναισθηματικά ότι η επιβίωσή του κινδυνεύει, μπορεί ακόμη και να τον κάνει ικανό , να σώσει τη ζωή του.

Στον αντίποδα βέβαια, έρχεται και η περίπτωση που το άτομο αρνούμενο μόνιμα συμβάντα ή και καταστάσεις που του συμβαίνουν, φτιάχνει και παραμένει σε ένα κόσμο που ίσως να τον κάνουν να ανέχεται συμπεριφορές, σωματική ή και συναισθηματική βία, χωρίς να αντιλαμβάνεται την επιτακτική ανάγκη να αντι-δράσει, για να δράσει και να αλλάξει κάτι.

Άρα μπορεί και να έχεις το δικαίωμα να μην θέλεις να πιστέψεις αυτό που συνέβη, να μην θέλεις να νιώσεις τον χωρισμό που μόλις σου ξεστόμισε με το καλημέρα ο πρώην αγαπημένος σου . Ναι φυσικά, δεν μπορείς να δεχτείς το ‘’γεια σας’’ δεν μας κάνετε πλέον ‘’απολύεστε κύριε’’ και πραγματικά θέλεις να μην είσαι αυτός που χρειάζεται να αποχαιρετήσεις κάποιον από τους αγαπημένους σου γονείς για πάντα…


Είσαι όμως ενήλικας που όσο και αν κάποιες φορές αρνείσαι να δεχτείς και το αφήνεις στην άκρη, σε μια γωνιά, κάποια στιγμή θα έρθει μπροστά σου, να το ξαναδείς και ίσως να μην πετύχει ακόμη μια φορά η άρνησή σου, γιατί ξέρω καλά να σου πω.. πως όσα δεν τολμάς να αντιμετωπίσεις από μόνος σου, θα σου τα φέρει κάποια στιγμή η ζωή στο δρόμο σου , χωρίς άλλη πίστωση χρόνου.


0 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων

Comments


bottom of page