Και ήρθε η μέρα που σου χτύπησε κι εσένα ο φτερωτός μικρός θεός την πόρτα και ένιωσες πεταλούδες στο στομάχι σου, άρχισες να αποχαιρετάς την μοναχικότητα και να βιώνεις την μοναδικότητα. Την μοναδικότητα για κάποιον, που σου δίνει παράλληλα την ελευθερία μέσα από την δέσμευση, την αγάπη, μέσα από τον έρωτα, δίνεις , δίνεσαι, δένεις και δένεσαι.
Τόλμησες να αφήσεις την ασφάλεια του γνώριμου ‘’εγώ’’ σου , για την μοναδικότητα εκείνης της μιας αγκαλιάς που φαίνεται ότι στο τώρα δεν θα άλλαζες για τίποτα στον κόσμο, εκείνου του βλέμματος που σε έχει καταλάβει πριν καν να μιλήσεις κι εκείνης της μίας φωνής που μοιάζει να μιλά πια ακριβώς μέσα στο μυαλό και την καρδιά σου. Κι ελπίζεις πως αυτή η σχέση θα είναι διαφορετική από τις άλλες κι αν ακόμη δεν είναι τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει να την κάνεις.
Πόσο έτοιμος είσαι να δεις αυτή την σχέση ανά πάσα στιγμή όπως είναι και αν πραγματικά αυτό το παιχνίδι που όσο νομίζεις ότι το ελέγχεις, άλλο τόσο σε ελέγχει εκείνο, η αγκαλιά σε γεμίζει το ίδιο ή σε αφήνει πιο άδειο ? Το βλέμμα το αποζητάς ή το αποφεύγεις, η φωνή είναι το ίδιο γλυκιά ή πια μιλά με λόγια πικρά και άσχημες λέξεις ? Μήπως νιώθεις ένας άνθρωπος μισός, ένας άνθρωπος δυστυχισμένος, δεσμευμένος μα που τώρα δε νιώθεις την ίδια ελευθερία ,νιώθεις θλίψη και πλήξη ,που όμως δυσκολεύεσαι να παραδεχτείς γιατί το σενάριο που είχες φτιάξει, είχε άλλη εξέλιξη και αλλιώς τα είχες σχεδιάσει…?
Τι είναι αυτό που φοβάσαι πιο πολύ τώρα ? Πως να ξεβολευτείς από τις καθημερινές συνήθειες και τα γνώριμα εδάφη ή πως να επιστρέψεις στο ‘’εγώ’’ σου που μοιάζει τόσο ανασφαλής όσο κι η ίδια η σχέση σου? Δύο επιλογές έχεις , τουλάχιστον.. Ή μένεις κι ελπίζεις ή φεύγεις κι αλλάζεις.
Να διαλέξεις εκείνον τον ένα δρόμο που μακροπρόθεσμα πιστεύεις ότι θα σε κάνει πιο ευτυχισμένο, γιατί βραχυπρόθεσμα έτσι κι αλλιώς ό,τι κι αν διαλέξεις, τα συναισθήματα θα είναι ίδια. Τον πρώτο καιρό θα νιώθεις μοναξιά, θα νιώθεις μπερδεμένος, χαμένος κάπου ανάμεσα στο σημείο που περίμενες να είστε και στο σημείο που τελικά καταλήξατε.
Αν αποφασίσεις να μείνεις, βάλε όρια, αρχικά . Όχι στους άλλους, σε σένα θα τα βάλεις, για να προσδιορίσεις το πόσα και το μέχρι πότε θα ανεχτείς. Αν είναι έτσι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, μείνε, γιατί θες να το παλέψεις, γιατί δεν θες ακόμη να εγκαταλείψεις και γιατί έχεις κάθε δικαίωμα να θες να δώσεις μια ευκαιρία ακόμη , στον εαυτό σου φυσικά πρώτα από όλα.
Αν τελικά φύγεις, θυμήσου να βάλεις στόχους, στόχους για σένα και μόνο. Στόχους για την νέα ζωή που θα ήθελες να ζήσεις, το νέο σκηνικό που θα φτιάξεις, τα πράγματα που έχεις ξεχάσει εδώ και καιρό να κάνεις , ενώ ξέρεις ότι σου αρέσουν , μα ξεχάστηκαν κάπου εκεί, εκεί που έχασες ‘’εσένα’’ μέσα στο ‘’εμείς’’. Μην ξεχάσεις γιατί έφυγες , όταν λυγίζεις, τα ‘’ποια’’ και τα ‘’τι’’ που δεν άντεχες και να μην ξεχάσεις πως τις σχέσεις τις βάζουμε στην ζωή μας και τις κρατάμε για να περνάμε καλά, αλλιώς είναι ανώφελο να μένουμε και να παιδευόμαστε.
Η σχέση είναι πηγή χαράς και έμπνευσης, γέλιου και μικρών καθημερινών στιγμών ευτυχίας , που αν δεν γεννιέται από αγάπη και δεν γεννά τέτοια, τότε χρειάζεται να κλείσει τον κύκλο της , να χωρίσουν οι δρόμοι σας και εσύ να χωρίσεις επιτέλους από τον ‘’κακό’’ εαυτό σου, που στο τέλος έβγαλες μέσα στην σχέση αυτή.. Κυνήγησε να φτιάξεις και να είσαι σε μια σχέση, που θα νιώθεις ότι θέλεις να βλέπεις την καλύτερη εικόνα του εαυτού σου και θα αποζητάς να την δείχνεις σε αυτόν δίπλα σου που μοιράζεσαι τις μέρες , τις νύχτες και κάποια από τα όνειρα σου !
Comments