Φύγανε σαν νερό ίσως οι δώδεκα μήνες του προηγούμενου χρόνου και ήδη περπατάμε τον πρώτο της νέας χρονιάς.. λίγα δευτερόλεπτα μας ήταν αρκετά για να γεμίσουμε και πάλι ελπίδα, αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε, ευχηθήκαμε και γεμίσαμε προσμονή και όνειρα, σχέδια και προσδοκίες για μια ολόκληρη χρονιά.
Η αγάπη, το χρήμα, ο έρωτας, η υγεία , οι επιτυχίες στην δουλειά , ένα σπίτι, ταξίδια ,να συναντήσουμε αγαπημένους μας φίλους, να πάμε διακοπές και πολλά πολλά άλλα, θα γίνουν πάλι οι στόχοι της νέας χρονιάς, η οποία θέλουμε να είδε, να ξέρει και να μην ξεχάσει όσα περάσαμε πέρσι και τώρα να μπορεί να μας υποσχεθεί ότι θα μας φροντίσει να γράψουμε μια πιο ευχάριστη συνέχεια της ιστορίας μας.
Ξεχνάμε όμως πολλές φορές ένα βασικό πράγμα να υποσχεθούμε και να δεσμευτούμε στον εαυτό μας μέσα σε όλα που έχουμε να κάνουμε… να προσπαθήσουμε να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι με Α κεφαλαίο.
Ακούγεται εύκολο, και μπορεί στην ουσία να είναι τόσο απλό, όσο να θέλει απλά κότσια και αυθεντικότητα. Γιατί άνθρωπος μπορεί να είσαι όταν σκέφτεσαι για την κάθε ενέργεια σου, που μπορεί να είναι καλή για εσένα, να είναι ταυτόχρονα και για τους γύρω σου. Ας βγούμε λίγο από την ‘’παρτάκικη’’ θέση που όλα τα ορίζουμε και τα κοιτάμε μέχρι εκεί που φτάνει η υπόσταση μας και παραπέρα δεν μας νοιάζει και δεν μας αφορά. Μας αφορά και μάλιστα πολύ πιο άμεσα από ότι πιστεύουμε, από ότι μπορούμε να φανταστούμε.
Άνθρωπος είμαστε, όταν θα χαρίσουμε ένα χαμόγελο, γιατί είναι πολύ ξεκάθαρο ότι μας αρέσει κι εμάς όταν κάποιος θα μας χαμογελάσει. Όταν μπορούμε να δώσουμε την βοήθεια μας σε κάποιον, με οποιοδήποτε τρόπο, το χέρι μας να πιαστεί, να στηριχτεί, αν κάτι του πέσει να του το πούμε ,απλά γιατί μπορούμε και χωρίς να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε. Όταν μπορούμε να μιλήσουμε με ωραίο τρόπο, τα λόγια μας να έχουν αλήθεια, να είναι από λέξεις με νόημα και με ευγένεια στον απέναντί μας, γιατί απλά σεβόμαστε μια ψυχή που συνυπάρχει στον ίδιο πλανήτη με εμάς. Όταν δρούμε με οποιοδήποτε τρόπο και σεβόμαστε το περιβάλλον, την φύση , τα ζώα, γιατί απλά δεν κατοικούμε μόνο οι άνθρωποι σε αυτή την γη και γιατί χωρίς την φύση δεν μπορούμε να υπάρχουμε, να αναπνέουμε. Όταν λογαριάζω τους σημαντικούς άλλους της ζωής μου, το ίδιο σημαντικά όσο και τον εαυτό μου, χωρίς να αδιαφορώ εγωιστικά και χωρίς να παίζω με τα συναισθήματα τους , έτσι απλά γιατί σήμερα μου ‘’κάνει κέφι’’ και αύριο όχι..
Μπορούμε να είμαστε όλοι ένας τέτοιος άνθρωπος, ένας Άνθρωπος απλός ,χωρίς περιττά προσωπεία και ψεύτικες εικόνες, με σκέψεις και κινήσεις αυθεντικές όσο και λόγια που ξεκινάν από καρδιά, μόνο καρδιά μπορούν να αγγίξουν και σε καρδιά μπορούν να μιλήσουν .
Comments