Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων να μη θυμούνται ακριβώς τα λόγια που είπε κάποια στιγμή κάποιος, μα θυμούνται σίγουρα πολύ καλά το πως τους είχε κάνει να νιώσουν.
Αγάπη, φόβος, λύπη, χαρά, θυμός, είναι τα κύρια συναισθήματα που σχετίζονται με τις πρώτες μας, βασικές μας ανάγκες . Κάθε συναίσθημά μας συνδέεται και εκφράζει την αντίδρασή μας απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατάσταση κι ενώ μπορεί πιο εύκολα να πούμε τη γνώμη μας, πολύ πιο δύσκολα θα εκφράσουμε το συναίσθημα που νιώθουμε.
Και γιατί να συμβαίνει αυτό...μονολογείς και ψάχνεις την απάντηση ταυτόχρονα , ενώ ξέρεις ότι έτσι γίνεται τις περισσότερες φορές. Η εξωτερίκευση των συναισθημάτων, για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι μια διαδικασία δύσκολη, σχεδόν ακατόρθωτη και αυτό, γιατί απ’ την παιδική ηλικία δε μας μαθαίνουν μέσα σε όλα τα άλλα να εκφράζουμε το πώς νιώθουμε, προφανώς γιατί ήταν δυσκολία και των ίδιων των φροντιστών-γονέων μας. Έτσι καθώς μεγαλώνουμε αυτή η κατάσταση παραμένει και αθροιστικά επιδεινώνεται.
Είσαι λυπημένος και δεν θα το πεις, περιμένοντας οι άλλοι να το καταλάβουν, να το μαντέψουν ''Αφού δεν το καταλαβαίνει, μάλλον δεν ενδιαφέρεται αρκετά'', θα υποθέσεις εύκολα. Πίσω, λοιπόν, από αυτή την αντίδραση μήπως είναι ο φόβος να μη βρεθείς στο περιθώριο, να μη σε απορρίψουν, βάζοντας τελικά πρώτος εσύ τον εαυτό σου στην ''απ' έξω'' με αυτό τον τρόπο?
Είναι κι αυτά τα στερεότυπα που σε έχουν γαλουχήσει από μικρή ηλικία, όπως τα ''αρσενικά είναι ολιγόλογα, σκληρά και δεν κάνει να κλαίνε'' ενώ τα ''θηλυκά είναι τα τρυφερά και χρειάζεται να δείχνουν κατανόηση''. Σε μάθανε να φοβάσαι να διαφωνήσεις, να εκφράσεις ευθέως το πώς αισθάνεσαι, για να μην κακο- καρδίσεις, να μην στεναχωρήσεις και να μην χαλάσεις την καρδιά του άλλου. Και για την δική σου την καρδιά? Δε βαριέσαι ε? Κι από την άλλη σε έχουν μεγαλώσει με την εντύπωση ότι εκφράζοντας τα αρνητικά συναισθήματα δείχνεις αδύναμος κι ευάλωτος ταυτόχρονα, τρωτός και εύθραυστος.
Άρα τα συναισθήματα μπορεί να είναι ''ακατάλληλα'' για κάποιες στιγμές ,μπορεί να ''βλάψουν'' κάποιους άλλους, μπορεί να σε αφήσουν μόνο σου γιατί ο άλλος δεν ξέρει πως να αντιδράσει και φεύγει, μπορεί να σε δυσκολεύουν να τα δείξεις γιατί δεν σου δείξαν απλά τον τρόπο και δεν σου είπανε ότι έχεις φυσικά το δικαίωμα να το κάνεις...Μπορεί λοιπόν για κάποιον από αυτούς τους λόγους, μπορεί και για όλους, εσύ να μην εξω-τερικεύεις τα συναισθήματά σου.
Κράτα όμως πως τα συναισθήματα είναι η αλήθεια σου κάθε στιγμής, αν δεν θέλεις να τα πνίξεις και να τα μετατρέψεις σε σωματοποιημένα συμπτώματα, έκφρασέ τα, μοιράσου τα και αν πάλι αυτό φαίνεται δύσκολο, ένας ειδικός είναι η βοήθεια που χρειάζεσαι για να εκπαιδευτείς για μια φορά , μα για πολλές μελλοντικές σου στιγμές ''ελεύθερης'' έκφρασης !
Comments