Όλοι έχουμε εικόνες για τον κόσμο μέσα από τις οποίες φιλτράρουμε και αναδιαμορφώνουμε αυτό που συμβαίνει στην εξωτερική μας πραγματικότητα, με τη δική μας προσωπική εκδοχή της. Οι νευροεπιστήμες υποδεικνύουν ότι ο εγκέφαλός σου προσλαμβάνει νέες πληροφορίες και τις επεξεργάζεται αφού πρώτα λειτουργήσουν τα προϋπάρχοντα νοητικά ''φίλτρα'', που θα αξιολογήσουν τις πληροφορίες και θα δράσουν είτε για να τις επιβεβαιώσεις σύμφωνα με τις τρέχουσες γνώσεις και πεποιθήσεις, ενισχύοντας έτσι τα αντίστοιχα νευρωνικά κυκλώματα ή διευθετώντας την πληροφορία ως νέα ή καινοτόμα.
Είναι απαραίτητο να τονίσω ότι τα συναισθήματα είναι που ελέγχουν τις βασικές μας πεποιθήσεις παρά η λογική ή οι πληροφορίες. Τα συναισθήματα που προκύπτουν καθώς ο εγκέφαλος λαμβάνει νέα πληροφορία, θα επηρεάσουν τη διατήρηση και τη νοηματοδότηση αυτής , καθώς επίσης η νέα και καινοτόμα πληροφορία αρχικά αντιμετωπίζεται από τον εγκέφαλο σου ως ένα ''συμβάν'' το οποίο μπορεί να διατηρηθεί αρχικά στη βραχυπρόθεσμη μνήμη. Η επανάληψη της ίδιας πληροφορίας αντιμετωπίζεται ως «σύμπτωση» η οποία βαθαίνει το εννοιολογικό πλαίσιο της βραχυπρόθεσμης μνήμης και μόνο μετά την τρίτη επανάληψη ,στις επόμενες ίδιες εμπειρίες ο εγκέφαλός σου θα ασχοληθεί πραγματικά για να φτιάξει νέα νευρωνικά κυκλώματα μακροπρόθεσμης μνήμης γύρω από αυτή τη γνώση ή πεποίθηση.
Είναι ενδιαφέρον ότι τα φίλτρα της πραγματικότητας που είναι θαμμένα στο υποσυνείδητο μπορεί να αποτελούν εμπόδια για να αλλάξεις, ξεκαθαρίζοντας και πετώντας τα ''άγνωστα'' και ''περιττά'', έχοντας την τάση να αγνοείς τις νέες πληροφορίες όταν έρχονται σε αντίθεση με την πεποίθηση που ήδη έχεις. Μπορεί εύκολα να μπεις σε μια μορφή άρνησης ή να παραμείνεις ''α-συγκίνητος'' ως προς τις νέες πληροφορίες που παρουσιάζονται.
Μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει στον εγκέφαλό μας μια βάση αντίστασης σε νέα εισερχόμενα δεδομένα που ίσως είναι γενετικά προκαθορισμένη. Όλοι μας μπορεί να απορρίψουμε νέα δεδομένα όταν παρουσιάζονται και αντ’ αυτού να ανατρέξουμε πίσω στην ασφάλεια της ήδη υπάρχουσας άποψης που έχουμε για την τρέχουσα πραγματικότητα. Αυτή είναι μια συνήθης παρατήρηση που κάνουμε στο πλαίσιο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας.
Η πρόκληση για τον θεραπευόμενο είναι να αποτινάξει την παλιά πραγματικότητα η οποία κατά κάποιο τρόπο δεν τον εξυπηρετεί πλέον και η οποία είναι και ο λόγος που τον οδήγησε στη θεραπεία.
Μπορείς λοιπόν να δουλέψεις ενεργά με τον εαυτό σου για να κάνεις την εμπειρία της ζωής σου πιο ευτυχή, να μάθεις να διατηρείς ένα ανοιχτό μυαλό κόντρα στη δογματική ή τυφλή προσήλωση σε απόψεις, προκαταλήψεις που σε κρατάν φοβισμένο κι αδύναμο απέναντι στη ζωή και σε όσα μπορεί να σου προσφέρει και να σου προσφέρεις !!
Opmerkingen