Νομίζεις πως μόνο το δικό σου μυαλό κολλάει, μαγεύεται, μπερδεύεται, φτιάχνει ιστορίες, στιγμές και σκέψεις που παίρνουν ακόμη και την μορφή ονείρων? Αρπάζει μία στιγμή το μυαλό και τη στολίζει περίτεχνα με τα πιο φανταχτερά χρώματα, της ρίχνει έτσι αυθαίρετα και λίγη αστερόσκονη και να την η ιστορία-παραμύθι , κυρίως μάλιστα αν πρόκειται για έρωτα. Που όμως είναι από μόνος του τόσο υπερβολικά στολισμένος ο έρωτας,που οτιδήποτε άλλο είναι μάλλον κάτι σαν υπερβολή, κάτι σαν συγκεχυμένο, ερμαφρόδιτο ή δεν είναι καν έρωτας.
Εμφανίζονται και μπερδεύονται κάτι ερωτοποιοί της μιας βραδιάς, που μπορεί τελικά να κρατήσουν χρόνια, ως σαν μεγάλοι έρωτες μόνο και μόνο επειδή το μυαλό κόλλησε. Ερωτοποιοί με καμία συνεχόμενη ροή, ποτέ κανονικοί, ποτέ έρωτες με σάρκα και οστά. Δραματοποιούνται γεγονότα, γιγαντώνονται, κρατάει το μυαλό δυο-τρεις στιγμές της φαντασίας του, στήνοντας σημαίες και παντιέρες για να δει μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι αντοχές του. Κι εμείς νομίζουμε ότι ερωτευτήκαμε, ότι κάποια στιγμή θα γίνει φυσιολογικό, αλλά τελικά δε γίνεται ποτέ. Επικίνδυνα παιχνίδια του μυαλού, με πλήρη αποχή του κινδύνου και της πραγματικής διάστασης, όπως σαν τα παιδιά που περνάνε τρέχοντας το δρόμο μην έχοντας καμία αίσθηση του φόβου να προφυλαχτούνε. Ασήμαντοι έρωτες που γίνονται σημαντικοί, βιαστικά βράδια που γίνονται ατέλειωτα, αδιάφορα φιλιά που παίρνουν τη σημαντικότητα του φιλιού λες και μόλις φίλησες τον βάτραχο που θα γίνει πρίγκιπας και φυσικά θα μεταμορφώσει εσένα στην μοναδική του πριγκίπισσα.
Και ξαφνικά σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, ουρανοκατέβατο και σαν χαστούκι που σου αφήνει μια ζάλη.. το κάτι που θα σε ταρακουνήσει, λες και σου τράβηξε το πέπλο της ομίχλης που τόσο καιρό έχεις μπροστά σου και μάλιστα δεν το έβλεπες κιόλας. Μα θα είναι μια κουβέντα που θα ηχήσει σαν καμπαναριό ολάκερο στα αυτιά σου, μα μια κίνηση που θα διακινήσει χείμαρρο σκέψεων, μια εικόνα που θα περάσει μπροστά από τα μάτια σου και που θα κάνει την ιστορία να πάψει να σκαρώνει μπαρούφες , λες και κάποιος να σου άνοιξε τα φώτα μετά από χρόνια σκοτάδι.
Άλλωστε, πόσο καιρό να περιμένει κανείς, πόσο να κλείσει τα μάτια, πόσο να κάνει τον τυφλό, τον κουφό, το βλάκα, τον ‘’κινέζο’’? Κάποτε όλα περνούν, αρκεί να έρθει εκείνο το γεγονός το σημαντικό-ασήμαντο που ανατρέπει τα πάντα όλα, ένα τυχαίο γεγονός και αρκεί για να πεις ‘’τέλος, βαρέθηκα’’.
Μπορεί ο έρωτας να συγχωρεί τα πάντα, να ξεχνάει, να τα αναπλάθει, αλλά δεν αντέχει την απουσία στα σημαντικά. Έρχεται κάποια στιγμή που νιώθεις μια παγωμάρα κι όχι γιατί κάνει κρύο , μα γιατί δεν μπορείς να περιοριστείς μόνο στο να ακούσεις τον άλλο στο τηλέφωνο. Τι να το κάνεις το τηλέφωνο και το μήνυμα τη στιγμή που σου λείπει η φυσική παρουσία του άλλου? Το σημαντικό είναι ότι ο ένας περιμένει κι ο άλλος λείπει. Κι εκείνο ακριβώς είναι το σημείο παγίδα, στο περίμενε γίνονται τα όνειρα, οι στιγμές μεγαλοποιούνται, νομίζουν ότι αγαπάνε οι καρδιές, ότι ερωτεύονται, ότι δε θα περάσει ποτέ και άλλα τέτοια μεγαλεπήβολα.
Ο έρωτας θέλει παρουσία στα σημαντικά και στα ασήμαντα. Και τις πολλές απουσίες σε αυτά δεν τις σηκώνει και δεν τις προσπερνά. Θυμώνει με κάτι τέτοια, τσαντίζεται και στη τελική θα το πει το ‘’άντε γεια’’ και χαλάει το παραμύθι. Ξαφνικά οι μοναδικές βραδιές έρωτα και ρομαντισμού απομυθοποιούνται, τα στολίδια δεν φαίνονται το ίδιο φαντεζί και γυαλιστερά και το μυαλό κρατάει το γεγονός όπως πραγματικά έγινε. Εντάξει, κάναμε και σεξ δέκα-είκοσι φορές αλλά δε γελάσαμε ποτέ μαζί, δεν τσακωθήκαμε για το ποια ταινία θα δούμε, δεν περάσαμε καν μαζί τα γενέθλιά μας και δεν κοιμηθήκαμε αγκαλιά, να μπερδευτούν τα όνειρά μας.
Δεν πειράζει ξέρεις να ξεκολλάμε κάποια στιγμή από ανθρώπους που δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν ποτέ στη ζωή μας. Εκείνοι που τελικά είναι να είναι μαζί μας φαίνονται στα δύσκολα ως φίλοι, ως εραστές και σύντροφοι, ως άνθρωποι που είναι θα μείνουν γιατί είναι υπαρκτοί και χειροπιαστοί, ενώ όλοι οι άλλοι να πάνε αλλού.
Κι αν ακόμα δεν το έχεις καταλάβει ότι κανένας ανεκπλήρωτος έρωτας δεν ήταν πραγματικός έρωτας, τότε μάλλον ακόμη δεν έχει έρθει η ώρα για το δικό σου χαστούκι ή μπορεί απλά να θέλεις ακόμη να κοιμάσαι σε ύπνο βαθύ, αρνούμενος την πραγματικότητά σου πεισματικά. Είναι κι αυτό ένα από τα δικαιώματα σου....
Comments