Η δύναμη να βάζω τα όρια μου, κάποια στοιχειώδη έστω, με βοηθά να ορίζω τον χώρο μου, να δείχνω την αυτονομία μου και ότι εγώ ορίζω τα πράγματα στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Αντίθετα η αδυναμία να λέω ''όχι'' μαρτυρά χαμηλή αυτοεκτίμηση και κυρίως την έλλειψη αυτοσεβασμού. Στην ηλικία των 2 ετών της ζωής μας περίπου, αποκτούμε την ικανότητα να λέμε ''όχι'', τοποθετώντας κάποιο όριο ανάμεσα σε εμάς και τον υπόλοιπο κόσμο, δείχνοντας την ξεχωριστή μας υπόσταση και πώς αυτή να γίνεται σεβαστή.
Πολλοί άλλοι λόγοι για τους οποίους αρκετοί δεν λένε ''όχι'' είναι ότι αναλαμβάνουν τις ευθύνες άλλων, αδυνατώντας να τις αρνηθούν και πιστεύοντας ότι είναι ''χρήσιμοι'', ότι ''φροντίζουν' 'με αυτό τον τρόπο τους άλλους, θέλοντας να κερδίζουν την αποδοχή και την αγάπη τους..
Άλλοτε πάλι νιώθουν ''ενοχές'', παρόλο που συνειδητά και λογικά γνωρίζουν ότι κάνουν το σωστό, έρχονται όμως σε σύγκρουση με το υποσυνείδητο τους. Έχουν την ανάγκη να δικαιολογήσουν και να εξηγήσουν τον λόγο της άρνησής τους, ζητώντας με κάποιο τρόπο την έγκρισή των άλλων για το ''όχι'' τους, που σε συνδυασμό με μια χαμηλή αυτοεκτίμηση φοβούνται ότι δεν θα παραμείνουν αποδεκτοί και αρεστοί.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι είναι δικαίωμα μας να λέμε ''όχι'' γιατί μόνο έτσι δείχνουμε σεβασμό στον εαυτό μας, κάνοντας ταυτόχρονα και τους άλλους να μας σέβονται. Φανερώνουμε ότι είμαστε ειλικρινής, γνωρίζουμε τι θέλουμε και τι ζητάμε και χωρίς φόβο έχουμε την δύναμή και την αυτοπεποίθηση να σηκώνουμε το ανάστημά μας ,ξέροντας ότι μπορεί και να μην είμαστε πάντα το ''καλό παιδί'' για τους άλλους.. κάτι που δεν είναι κι απαραίτητο πάντα !
Σχόλια