Μπορεί να συναντήσεις κάποιον που να σου φαίνεται τόσο εντυπωσιακά ήρεμος, που να απορείς καμιά φορά πόσο ‘’κουλ’’ είναι. Αν τον κοιτάξεις καλύτερα και τον παρατηρήσεις , μπορεί τελικά να δεις πως το βλέμμα του είναι χαμένο, μιλάει, αλλά σου δίνει την εντύπωση ώρες-ώρες ότι δεν είναι εκεί, αλλά σ’ έναν άλλο κόσμο, το δικό του. Υπάρχουν ίσως αρκετοί τριγύρω μας που ενώ μπορεί να βρίσκονται σε μια παρέα δέκα ατόμων , παρόλα αυτά να νιώθουν μόνοι τους, να μελαγχολούν ακόμη περισσότερο και ίσως ακριβώς γιατί το γεγονός ότι βρίσκονται σε πολυκοσμία, τους μεγεθύνει το αίσθημα της μοναξιάς που βιώνουν. Αυτή τους πνίγει κάποιες φορές, τους κάνει πραγματικά να νιώθουν άβολα τις περισσότερες φορές, χωρίς να την αντέχουν και χωρίς ταυτόχρονα να μπορούν να ξεφύγουν.
Μιλάω ακριβώς για τα άτομα που αντιμετωπίζουν την κατάθλιψη και που είναι αυτοί που βυθίζονται στη θλίψη τους, όπως ακριβώς και η ίδια η λέξη από μόνη της περιγράφει. Ναι είναι οι ίδιοι που διαλέγουν να μείνουν μέσα, να κλειστούν στο καβούκι τους, να μείνουν μόνοι τους σε ένα σκοτάδι, σαν να είναι μια δική τους τρύπα, που πολλές φορές τους είναι αδύνατο να βγουν κι ακόμα περισσότερο, να πιστέψουν ότι κάποια στιγμή θα συμβεί .Όταν μάλιστα συμβαίνει να έχουν τριγύρω τους όλους αυτούς που τους ρωτάνε επίμονα ‘’τι έχουν’’ ή ‘’γιατί είναι χαμένοι και πού γυρνάει το μυαλό τους’’, τους το κάνουν τόσο δύσκολο, ακόμα και αν από καθαρό νοιάξιμο ή ενδιαφέρον ρωτάνε.
Υπάρχουν φορές που δεν θα καταφέρεις να πάρεις καμία απάντηση, αν δεν πάρεις μόνο άρνηση, άρνηση να παραδεχτούν ότι υπάρχει κάτι, άρνηση να παραδεχτούν ότι ίσως να μην νιώθουν καλά εκείνη την ώρα, άρνηση να το συζητήσουν γενικότερα, γιατί προφανώς να βαρέθηκαν να μιλάνε για αυτό, ακόμα και αν τα λένε έστω και σε έναν ψυχολόγο, είναι ακόμα κι εκεί πολλές οι φορές που πιστεύουν ότι είναι άδικος ο κόπος που κάνουν. Είναι σαν να θέλεις να βγάλεις το χρυσόψαρο από τη γυάλα του, από τον μικρόκοσμό που έχει τόσο συνηθίσει να ζει και που νιώθει καλά με την μοναξιά του, ενώ να του φαντάζει απειλητικά το καθετί εκεί έξω.
Ένα άτομο που βιώνει κατάθλιψη μπορεί να μην έχει ανάγκη να ξεφύγει, να ξεχαστεί, να μιλήσει και να περάσει καλά. Μπορεί κατά βάθος να το θέλει, μα δεν μπορεί να το κάνει, νιώθει ότι δεν έχει δυνάμεις για το οτιδήποτε, δεν μπορεί να χαρεί σχεδόν με τίποτα, δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, δεν μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση, μια που αρχικά δεν υπάρχει σε σχέση με τον εαυτό του, αντίθετα τον ξεχνά πολλές φορές σε μια γωνιά απλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο για το ίδιο το άτομο όλο αυτό στο οποίο έχει ρουφηχτεί και η προσπάθεια του για να βγει από αυτό, θέλει χρόνο και υπομονή και βήμα-βήμα κάθε φορά , τόσο όσο μπορεί να κάνει .
Μην περιμένετε ότι θα σας πω γιατροσόφια και ιατρικές συμβουλές, ακόμα και ως ψυχολόγος, ως ένας σύμβουλος της ψυχικής υγείας που είμαι, προφανώς και δεν έχω κανένα μαγικό ραβδάκι κι ούτε υπάρχει, χρόνια τώρα !
Απλά πράγματα μπορώ να πω για κάποιον που μπορεί να έχει κοντά του έναν τέτοιο άνθρωπο ή να χρειάζεται να σταθεί δίπλα στον άνθρωπο του που τον έχει ανάγκη. Το λιγότερο που έχετε να κάνετε είναι να του δείξετε ότι ενδιαφέρεστε, ότι μπορείτε να δεχτείτε αυτό που θα σας πει κι ακόμα περισσότερο αυτό που νιώθει. Ο χώρος, με την κυριολεξία της λέξης, αλλά και μεταφορικά , είναι απαραίτητος να υπάρξει για να δημιουργηθεί μια αίσθηση ασφάλειας και να μπορέσει να μιλήσει ο άλλος για το πρόβλημα που τον απασχολεί ή να νιώθει τουλάχιστον ότι μπορεί να συνυπάρξει μαζί σας κι ας μην χρειάζεται καν να μιλά ή να προσπαθεί να είναι κάπως.. Να μπορεί να είναι όπως ακριβώς είναι.
Και όταν σας μιλήσει ακούστε προσεκτικά, μη διακόψετε τη ροή του, γιατί για ένας άνθρωπος με μπερδεμένες σκέψεις στο κεφάλι δεν είναι εύκολο να ξαναβρεί τον ειρμό του και να εκφράσει αυτά που θέλει να πει. Να είστε καλός ακροατής λοιπόν, να έχετε ανοιχτά μάτια και αυτιά και απλά νιώστε τον , τόσο και όσο μπορείτε, ενσυναιστανθείτε τον. Δημιουργήστε ένα ευχάριστο κλίμα από μεριάς σας, μπορείτε να λέτε και τα αστεία σας και να συζητάτε και πολλά άλλα μαζί του, πέρα από αυτό το θέμα. Απλά πράγματα, επικοινωνία ανθρώπινη , που δεν χρειάζεται να έχετε καμία γνώση ή περγαμηνή για να την δοκιμάσετε. Να είστε εκεί, κοντά στον άνθρωπο που το χρειάζεται, γιατί ξέρετε είναι σημαντικό για τον ίδιο να έχει κάποιο άτομο και να ξέρει ότι έχει τη στήριξή του, νιώθοντας ότι δεν είναι μόνος του και φυσικά μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά τα κάνετε για όσο θέλετε και μπορείτε και κυρίως για όσο τα αντέχετε, για να μην φτάσετε να κουβαλήσετε στην τελική κανένα έξτρα βάρος, αλλουνού. .
Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση, μια φάση που περνάει κάποιος, μικρής ή μεγαλύτερης διάρκειας για άλλους, για κάποιους άλλους είναι κατι που έρχεται και παρέρχεται ανά διαστήματα, άλλοι χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή για να βγουν από αυτό και άλλοι δεν ζητάνε καν βοήθεια. Όπως και να είναι πάντως για τον καθένα, είναι σίγουρα κάτι σαν μια πληγή του συναισθηματικού κόσμου σου, της ψυχής σου που κάτι ή πολλά δεν αντέχει και την έκαναν να μαζευτεί, να κλειστεί, για να ανακαλύψει προφανώς νέες δυνάμεις και να βγει προς τα έξω , κοιτώντας μπροστά με αισιοδοξία και χαμόγελα ξανά την ζωή και τα ωραία της.
Comments