Πρόσφατα ρωτήθηκα από κάποιον θεραπευόμενο μου ''γιατί να αφήσω το ατομικό μου και να μπω στην ομάδα?'' και η αυθόρμητη πρώτη απάντηση μου ήταν ''Γιατί είναι από μόνη της μια εμπειρία τόσο πούσια και ξεχωριστή.''
Διανύοντας μια εποχή που τονίζεται τόσο πολύ η ατομικότητα και η διαφορετικότητα και που συνάμα ενισχύθηκε η απομόνωση και η αποφυγή συναναστροφών , η συμμετοχή σε κάθε τύπου ομάδας φαντάζει εξω-πραγματικό. Εντούτοις η ανάγκη του ατόμου για να σχετιστεί, να αλληλο-επιδράσει , να νιώσει μια συντροφιά σε όλο αυτό που ζει και που προσπαθεί να βγάλει εις πέρας, δεν πρόκειται να αλλάξει. Αντίθετα το άτομο έχεις αδιαμφισβήτητα την ανάγκη να νιώσει την παρέα και την αίσθηση του ανήκειν και ότι δεν είναι μόνο του.
Η δουλειά μέσα σε μια θεραπευτική ομάδα, συμβαίνει σε πολλαπλά επίπεδα ταυτόχρονα. Το άτομο αναπτύσσει πολλές ικανότητες παράλληλα, χωρίς να το αντιλαμβάνεται πάντα. Πέρα από αυτό που συμβαίνει στην ομάδα εκείνη τη στιγμή, στο εμφανές επίπεδο, υπάρχουν κι άλλα πράγματα που συμβαίνουν συμβολικά ή έμμεσα. Το κάθε άτομο φέρνει το θέμα του , κοινό ή μη με του άλλου. Μια αίσθηση εμπιστοσύνης και ασφάλειας χρειάζεται να δημιουργηθεί και μαθαίνοντας να υπάρχουν όλα τα άτομα της ομάδας μαζί, να ακούν ο ένας τον άλλον, αναπτύσσουν την ικανότητα του να εμπεριέχουν όσα ακούνε, να τα ''χωράνε'', να μη βιάζονται να απαντήσουν ή να βγάλουνε συμπέρασμα.
Η ομάδα σε παρασέρνει σε έναν αυθορμητισμό, μια που η ιστορία του άλλου κάπου σε ''πάει'' και κάτι σου ''αγγίζει''.
Μαθαίνεις να εκφράζεις τον εαυτό σου, την αλήθεια σου με τον καταλληλότερο τρόπο την κατάλληλη στιγμή, χωρίς λογοκρισία και χωρίς να κρύβεσαι ή να αποθαρρύνεσαι προπάντων.
Κάποιες φορές μέσα στην ομάδα, θα χρειαστεί να διεκδικήσεις τον ''χώρο'' σου, συνεπώς να ακουστείς για να μπορέσεις να μιλήσεις, να βγεις μπροστά, να κάνεις αυτό το βήμα και συνεπώς να μάθεις να βγαίνεις μπροστά.
Μαθαίνεις ότι, το να δέχεσαι είναι εξίσου σημαντικό με το να δίνεις, ότι να είσαι στο επίκεντρο της προσοχής των άλλων ανθρώπων , είναι μια ικανότητα που την μαθαίνεις με υγιή τρόπο.
Ακόμα κι αν κάποιες φορές στην ομάδα δεν μιλήσεις, πάντα δουλεύεις τον εαυτό σου, μέσα από τους άλλους, μέσα από αυτά που μοιράζονται, μέσα από τις συνδέσεις που γίνονται, μέσα από τα συναισθήματα που βιώνονται.
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι όλα όσα μαθαίνονται στην ομάδα ο αναλυόμενος μπορεί να τα αναγάγει στην ζωή του, να τα εξασκήσει στην πραγματικότητα του, παρατηρώντας το πως όλα αυτά τον επηρεάζουν, αλλάζουν τον ίδιο και διαμορφώνουν νέες πιο λειτουργικές συμπεριφορές .
Σαν κάτι το μαγικό δημιουργείται και ενώνει όλα τα άτομα σε μια ομάδα θεραπευτική, τους συνοδεύει και τους επιτρέπει να μεγαλώνουν, να αναπτύσσονται, να μεταμορφώνονται σε λειτουργικούς ενήλικες με καρδιά και λογική σε αρμονία!
Comments