Έχετε αναρωτηθεί πόσοι δημιουργούν σχέσεις χωρίς αμοιβαιότητα, με άτομα που δεν μπορούν να αγαπήσουν, άτομα που κακομεταχειρίζονται τους συντρόφους τους, με συνεχείς ματαιώσεις και με αρκετό ψυχικό ακόμα και σωματικό πολλές φορές πόνο ?
Οι ερωτευμένοι μέσα από αμοιβαίες εξιδανικεύσεις, πείθουν τους εαυτούς τους πως ο/η σύντροφος τους μοιάζει ή είναι αυτό ακριβώς που πάντα ονειρεύονταν, βιώνουν έντονα την αίσθηση της επιβεβαίωσης και με κάποιο τρόπο όλο αυτό θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη συμβιωτική σχέση μητέρας-βρέφους, κάτι που αντικατοπτρίζεται και σε εκφράσεις του τύπου «είμαστε ένα».
Συμβαίνει ασυνείδητα στα άτομα ,που ως παιδιά έχουν βιώσει κάποια έντονη τραυματική εμπειρία ,να εκθέτουν επανειλημμένα τον εαυτό τους σε καταστάσεις που θυμίζουν το αρχικό τους τραύμα. Ως ενήλικες δημιουργούν νέες επώδυνες-ολέθριες σχέσεις, παλινδρομούν σε παλαιούς και οικείους τρόπους συμπεριφοράς, υπομένοντας, με την ελπίδα να εισπράξουν επιτέλους αυτό που στην ουσία ποτέ δεν εισέπραξαν, δηλαδή ΑΓΑΠΗ.
Σχέσεις που δεν λειτουργούν αρμονικά και σε ένα κλίμα αγάπης, μετατρέπονται εύκολα σε σχέσεις θύματος-θύτη. Άτομα που κυρίως έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, χωρίς αυταξία, γίνονται τα θύματα, προσελκύουν άτομα που τους αρέσει να τους χαλιναγωγούν και μένουν μόνιμα με μια αίσθηση παραπόνου και αδικίας. Μήπως όμως βολεύονται πίσω από την εικόνα του θύματος που το εκμεταλλεύονται, ενώ στην πραγματικότητα το ίδιο το άτομο δεν διεκδικεί για τον εαυτό του όλα όσα του αξίζουν?
Από την πλευρά του ο θύτης όταν δεν έχει κοντά του άτομα που του επιτρέπουν να τα καταπατά, να έχει τον έλεγχο τους και να τα καθοδηγεί , δεν έχει λόγο να εμμένει σε μια σχέση και αποχωρεί.
Συνεπώς είναι μια προσωπική απόφαση και επιλογή για το αν το να είσαι θύμα ή θύτης έχει κάποιο νόημα ύπαρξης ή μια σχέση με αμοιβαίο σεβασμό κι εκτίμηση είναι αυτό που αναζητά και που θέλει ο καθένας να χτίσει !
Comments