Δεν θα μπορούσα με τίποτα να πω οτι αυτό που οι μέρες και οι καιροί μας φέρανε , είναι κάτι που μπορεί να περιγραφεί με τη λέξη ''δύσκολο''. Είναι κάτι παραπάνω απο ασυ-νήθιστο, απο εξωπραγματικό, κι όμως είναι 100% πραγματικό, είναι αγχωτικό και φέρνει μαζί του αισθήματα φόβου, απελπισίας, ανασφάλεια και σε πιο ακραίες αντριδράσεις, πανικό και τρομοκρατία.
Είναι κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί από εμάς, μόνο σε ένα ποσοστό που μπορούμε να ελέγξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό και ίσως κάποιους που έχουμε στην ευθύνη μας, όπως παιδιά. Τους ηλικιωμένους αγαπημένους μας ανθρώπους ,πάλι δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε από κοντά , γιατί ακριβώς το αντίθετο χρειάζεται να κάνουμε, να μείνουμε μακριά τους.
Αυτή λοιπόν ακριβώς , τη στιγμή της κρίσης, τη στιγμή που η ελευθερία σου δεν είναι δεδομένη και περιορίζεται, αυτή τη στιγμή έχεις την επιλογή να κάνεις την κρίση , μια ευκαιρία.
Μια ευκαιρία για να ξεκουραστείς και να σε φροντίσεις, να αξιοποιήσεις το σπίτι σου για να δεις και να συναναστραφείς με τα πρόσωπα , που μέσα στην καθημερινότητα σας χάνεστε.
Μια ευκαιρία να φροντίσεις τους ανθρώπους που δεν το κάνεις συχνά και είναι μακριά σου, με ένα τηλεφώνημα για να τους ακούσεις, μια τηλεεπικοινωνία και να τους δείξεις τη σκέψη σου.
Μια ευκαιρία για να μείνεις με τον εαυτό σου και να οραματιστείς τι θα κάνεις στις πιο όμορφες μέρες που θα έρθουν, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να δεις μια ταινία, να χαζέψεις ένα μουσείο, ένα μέρος ξωτικό, αξιοποιώντας το ίντερνετ που είναι σαν ένα ανοιχτό παράθυρο στη γνώση.
Μια ευκαιρία για να οργανώσεις το χώρο σου, να παίξεις με τα παιδιά σου, να γυμναστείς με πολλούς και διασκεδαστικούς τρόπους , να μαγειρέψεις, να κάνεις χειροτεχνίες και μαστορέματα κάθε είδους.
Μια ευκαιρία να μάθεις να αξιοποιείς τον ελεύθερο χρόνο, με τρόπους που μέχρι τώρα δεν είχες ποτέ δοκιμάσει, ίσως δεν είχες ανακαλύψει και ίσως και να υποτιμούσες άλλοτε.
Δεν είναι εύκολο όλο αυτό που γράφω και σίγουρα δεν κρατιέται το ηθικό εκεί ψηλά από μόνο του.
Να θυμάσαι πάντως πως....
...και όταν η καταιγίδα τελειώσει, δεν θα θυμάσαι καν πώς κατάφερες να επιβιώσεις. Δεν θα είσαι καν σίγουρος ότι έχει τελειώσει..
Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο, πως όταν βγεις από την καταιγίδα, δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που μπήκε.
Και αυτό είναι το νόημα της καταιγίδας…”
Haruki Murakami
*Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, είμαι και παραμένω στη θέση και στο ρόλο μου ως ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, με ευθύνη και υπευθυνότητα δίπλα στην κάθε ανθρώπινη ψυχή , να δίνω την συμπαράστασή μου και την βοήθεια μου σε όποιον την χρειάζεται. Μη διστάσεις να μιλήσεις ,ακόμα και μέσο τηλεδιάσκεψης, επικοινωνώντας στο τηλέφωνο του γραφείου ή στην σελίδα μου, στέλνοντας απλά το μήνυμά σου.
Comments