Κάτω από την ίδια στέγη κι όμως δυο ξένοι..

Σαν να ‘’άνοιξε’’ ο καιρός και σαν όλα να δείχνουν λίγο πιο φωτεινά, πιο ανάλαφρα, πιο ανέμελα ή ακόμα και αν δεν είναι, το καλοκαίρι σε παρασύρει στην δική του , τέτοια διάθεση…

Δεν αλλάζει όμως σίγουρα μια εποχή με τρόπο ξαφνικό και μαγικό όλες τις πονεμένες ψυχές , που μπορεί να ζούνε απαράμιλλο το σενάριο μιας καθημερινότητας που έχει βαλτώσει στα ‘’πρέπει’’, στα ‘’που να φύγω τώρα’’, στα ‘’κάνε λίγη υπομονή’’ και στα ‘’φοβάμαι να μείνω μόνος μου’’.

Λόγια που μπορεί να ειπώθηκαν από το στόμα μιας φίλης κοινής στην παρέα που καθόσουν χτες ή καμιά φορά να φτάνουν από το διπλανό μπαλκόνι, όπως χτες, ‘’Δεν μπορώ άλλο να μένω μαζί σου. Νιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου και στη τελική μένουμε γιατί συνηθίσαμε, γιατί μάθαμε σε αυτήν την ασφάλεια, σε αυτήν την κατάσταση, που δεν μας πάει πουθενά...’’

Τέτοιες σκηνές προέρχονται από συγκατοικήσεις φοβικών και μοναχικών ανθρώπων. Είναι οι συμβιβασμοί τους ,που στριμώχτηκαν ανάμεσα στα παραποιημένα ‘’θέλω’’ τους και στις ωραιοποιημένες σχέσεις που έχουν ήδη πλάσει στο μυαλό τους.

Διάλογοι που φάνηκε να μορφοποιήθηκαν σε παράλληλους μονολόγους. Κάτω από την ίδια στέγη , τα βλέμματα τους συναντιόνται μόνο στην τηλεόραση που βρίσκεται στη μέση του σαλονιού τους και που αντικρίζουν παρέα από τους απέναντι καναπέδες. Περιμένουν να περάσει ο χρόνος μήπως κι αλλάξει κάτι ανάμεσά τους. Κι όσο περνούν οι μέρες το μόνο που αλλάζει είναι οι ίδιοι και το κενό τους, που μεγαλώνει. Σαν να πάγωσε σταδιακά η ζωή τους, μαζί της κι ο χρόνος, σαν να έγινε η ανεκτικότητα κάτι το φυσιολογικό . Με τον φόβο της μοναξιάς να κρύβεται κάτω από το χαλάκι , όπως και τόσα πολλά άλλα που θάβονται εκεί μαζί της.

Αν η μοναξιά σου αξίζει να θυσιάζεται στο βωμό της τάχα ασφάλειας, καλύτερα να βρεις καμιά από εκείνες τις εταιρίες που πουλάνε τις ασφάλειες με το τσουβάλι. Θα σκεφτείς ευθείς ότι ο έρωτας είναι ρουλέτα και ρίσκο. Ναι θα σου πω και μάλιστα μεγάλο ,μα αν δεν το δοκιμάσεις θα μείνεις εκεί ακριβώς που είσαι , στο βόλεμα σου.

Αν θέλεις ουσιαστική σχέση κι έναν άνθρωπο δίπλα σου, θα το κερδίσεις με τρέλα, πάθος, θάρρος και θράσος. Μπορεί να φας και τα μούτρα σου. Ναι θα σου πω και για αυτό.

Μα ακριβώς επειδή οι σχέσεις δεν ξεκινούν τουλάχιστον ως ένα κατασκεύασμα λογικής, αλλά σαν ένωση ψυχών, αναπνοών και σωμάτων , μάλλον προφανώς είναι καλύτερα να είμαστε ερωτομανείς, παρά ερωτοφοβικοί.