Το ''μεγαλώσαμε κι ωριμάσαμε'' λες και πάει ''πακέτο'' κάποιες φορές , μα έτσι φαίνεται να συμβαίνει στη πλειοψηφία. Φυσικά και καμία ωριμότητα δεν ήρθε απλώς επειδή πρόσθεσες μερικά παραπάνω κεριά στην τούρτα σου ή στριμώχτηκες σε πιο σοβαρά παπούτσια. Καμία ωριμότητά σου δεν κατακτήθηκε χωρίς αλλαγή, χωρίς πόνο ψυχής και αναθεώρηση ιδεών και αξιών.
Τα χρόνια από μόνα τους σε αλλάζουν και είναι η αλήθεια. Όχι απλά και μόνο εξωτερικά. Αυτό δεν το ελέγχεις, ως ένα βαθμό πάντα, αν και πια με την βοήθεια της επιστήμης οι μικροδιορθώσεις ξεγελάν. Μιλάω κατά βάση εδώ για την εσωτερική σου αλλαγή. Κι αυτό γιατί με τα χρόνια που πέρασαν , εκτέθηκες στον πόνο, στη προδοσία, στα λάθη, στις αναχωρήσεις χωρίς επιστροφή, στα όμορφα λόγια που δε βρέθηκε μία πράξη να τα συνοδέψει. Έβαλες πολλές φορές ''νερό στο κρασί σου'' μέχρι που δεν πίνονταν πια κι έτσι έσπασες το ποτήρι. Ωρίμασες γιατί δεν είχες άλλη επιλογή, μπήκες ή σε ρίξανε στα βαθιά και κολύμπησες γιατί επέλεξες να μην πνιγείς.
Κάπως έτσι και μετά από όλα αυτά έμαθες να λες πιο συχνά ''όχι'' και όχι τόσο αβίαστα το ''ναι'', χωρίς να λογαριάζεις τις συνέπειες ή το κόστος, ψυχικό και σωματικό . Οι καταφάσεις σου είναι μετρημένες με προτεραιότητα τώρα να μη χαλάσεις χατίρι στον εαυτό σου και μετά στους άλλους. Αυτό βέβαια αλλάζει αν έχεις παιδί που μπαίνει σε πρώτη σκέψη, αν και από αυτό μαθαίνεις σιγά-σιγά ότι είσαι κι εσύ ο σημαντικότερος όλων , γιατί διαφορετικά οι ρόλοι θα μπερδευτούν.
Με τα χρόνια και τις ήττες σου μέσα σε αυτά, από ανθρώπους που δεν ήξεραν τι ήθελαν και το έψαχναν στη ζωή σου, ασαφές και μη ξεκάθαρα , αποφάσισες πως οι παρουσίες δε σου είναι τόσο απαραίτητες τελικά, πόσο μάλλον όταν είναι περιστασιακές. Κλείνεις την πόρτα σου ευκολότερα και την ανοίγεις πλέον με μεγάλη προσοχή , ίσως και με λίγη καχυποψία, με μεγαλύτερη παραυτά γνώση και λογική.
Αντίστοιχα έπαψες πια κι εσύ να κρύβεσαι πίσω από πόρτες μισόκλειστες και συναισθηματικές χαραμάδες. Δεν τα ακούς τα μισό-λογα και δεν τα λες κι εσύ. Όταν κάτι τελειώνει, φεύγεις μακριά. Η εμπειρία σου, σού απέδειξε πια πως σπάνια , μάλλον ποτέ , δεν αποδίδουν οι δεύτερες ευκαιρίες , χωρίς ουσιαστική αλλαγή, νέα συμβόλαια και υπερβάσεις σε βάθος κι από τις δυο πλευρές. Δύσκολα πράγματα αυτά.
Αν συνειδητοποίησες πια πως δε θες στη ζωή σου όποιον δε σε σέβεται, όποιον δεν σου αφήνει χώρο να αναπνεύσεις και να εξελιχθείς , ενώ αυτός ταυτόχρονα να σου δείχνει τα αμοιβαία συναισθήματα του , τότε έχεις πιάσει το νόημα.
Προφανώς και συμφιλιώθηκες με τη μοναξιά κι είναι πολλές πια οι φορές που την επιλέγεις. Την προτιμάς από ψεύτικους φίλους και χλιαρούς ερωτύλους, από ανούσιες φωνές κι άχαρα αγγίγματα και χαρίσματα.
Μια ωραία μελωδία, ένα βιβλίο σου παρέα, ένα ποτήρι κρασί και η καλύτερή σου παρέα εσύ, αρκούν για να χαμογελάσει η ψυχή σου
Comments