Οι φιλίες στην εποχή του εγκλεισμού ..

Η πανδημία καλά κρατά ακόμα, δυστυχώς θα προσθέσω με κάθε ειλικρίνεια, όπως και ο εγκλεισμός μαζί της επίσης. Όλα φαντάζουν να είναι προνόμια ή πολυτέλεια, ακόμα και οι φιλίες που είναι απαραίτητες για την ψυχική μας υγεία. Χάρη σε αυτές τις προνομιακές σχέσεις, μαθαίνουμε να μπορούμε να εμπιστευόμαστε, να υποστηριζόμαστε, να αλληλοβοηθιόμαστε, να έχουμε την αίσθηση του ''ανήκειν''. Ο αληθινός φίλος είναι η ασφαλής ''επένδυσή'' μας, ένα άτομο με το οποίο μπορούμε να μοιραζόμαστε στιγμές τις ζωής μας, να διασκεδάζουμε και να βιώνουμε παρέα τις χαρές και τις δυσκολίες μας. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι φίλοι είναι αυτοί, που έχουν ''καταναλώσει μαζί ένα μόδι αλάτι'' – όταν μόδι, αναφέρεται στη μονάδα μέτρησης όγκου- συνεπώς να έχουν μοιραστεί κάποια γεύματα και ιδιαίτερες στιγμές. Προϋποθέσεις, που δεν μπορούν να εκπληρωθούν τους τελευταίους μήνες. ''Είμαστε κοινωνικά όντα και οι φιλίες μας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην κοινωνικότητά μας, βοηθούν και καθιστούν δυνατή τη σφυρηλάτηση στενών εξωστρεφών δεσμών, δίχως τους οποίους θα ήμασταν εγκλωβισμένοι στην ιδιωτική μας σφαίρα''. Το δανείστηκα και το παραθέτω εδώ από την ιστορικό Anne Vincent-Buffault, συγγραφέας του βιβλίου ''Άσκηση της Φιλίας'', σε ένα άρθρο της στην εφημερίδα Le Monde. Συνεχίζοντας την ανάγνωση του άρθρου της, εξηγεί επίσης , ότι ενώ εμφανώς ο κατ’ οίκον περιορισμός δε “στερεί” τους φίλους κανενός, επί της ουσίας στερεί τις φυσικές σχέσεις μας με αυτούς. Έτσι κι αλλιώς οφείλω να προσθέσω ότι μία φιλική σχέση, για να είναι βιώσιμη, χρειάζεται δύο παραμέτρους, τον χρόνο και τη φυσική εγγύτητα. Οι φιλικές σχέσεις πλέον, εμποδίζονται από τα μέτρα φυσικής απόστασης που ισχύουν και σίγουρα κάποιοι να βίωσαν την παράξενη εμπειρία της συνάντησης με ένα φίλο, κάπου έξω, σε ένα παγκάκι, σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός μέτρου, που να αποδείχθηκε τελικά εξαιρετικά απογοητευτική. Κάπως έτσι η απουσία της φυσικής επαφής στέρησε όλα εκείνα τα στοιχεία, τα οποία καθιστούν δυνατή την καλύτερη κατανόηση των συναισθημάτων του άλλου και την προσαρμογή στις αντιδράσεις του. Σε αντίθεση με τη διά ζώσης επαφή, στο τηλέφωνο ή στο Skype, η αντίληψη είναι πολύ πιο περιορισμένη. Από αυτήν την άποψη, οι φιλίες μας έγιναν περισσότερο περίπλοκες, ή σε κάθε περίπτωση, απαιτούσαν περισσότερες προσπάθειες από αμφότερες τις πλευρές.

Αναμφισβήτητα η τεχνολογία σε βοηθά να ακούσεις ή να δεις αγαπημένους φίλους, μα ούτε το Skype ,ούτε το τηλέφωνο θα αναπληρώσει την αίσθηση της επαφής, της εγγύτητας και τις κουβέντες μεταξύ ''τυριού και αχλαδιού''...

Αυτή είναι η αλήθεια ,πως να το κάνουμε ?!