Χρόνια τώρα , τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα παιδιά σε κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη , ανυπομονούν για τον ερχομό του Αι Βασίλη, του αγαπημένου ασπρομάλλη γέροντα που ακούει τις ευχές και τις επιθυμίες τους κι αναλαμβάνει ταξιδεύοντας σε ολόκληρο το κόσμο μέσα σε μια νύχτα ,να κάνει τα όνειρά τους πραγματικότητα, κουβαλώντας το σακί του γεμάτο δώρα . Μέχρι τα έξι του χρόνια ένα παιδί δεν μπορεί να ξεχωρίσει ακόμα το φανταστικό από το αληθινό, γι αυτό και στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι πολύ σημαντική η ανάγκη του να πιστεύει σε σύμβολα. Ο Άγιος Βασίλης καθώς βρίσκεται στην φαντασία του, εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες του καθώς η φαντασία προάγει στο παιδί την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, έχει θεραπευτική αξία και εξασκεί την κοινωνική, λεκτική και κινητική ικανότητά του. Είναι σαν η φαντασία, μαζί με τα παραμύθια και τους μύθους, να καταφέρνουν να δημιουργήσουν την απαραίτητη για το παιδί ασφάλεια στη διάρκεια της εξέλιξής του. Τα παιδιά θέλουν τροφή για τη φαντασία τους και επιπλέον είναι ικανά με τον δικό τους τρόπο να σας δείξουν πότε πραγματικά δεν χρειάζεται να πιστεύουν στον παχουλό Άγιο με τον τρόπο που πίστευαν έως τώρα. Από την ηλικία των επτά ετών το παιδί αρχίζει σιγά-σιγά να ξεχωρίζει το πραγματικό από το φανταστικό. Μπορεί να καταλάβει τι είναι αποδεκτό και τι όχι, τι είναι φανταστικό και τι αληθινό και αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο κύριος πίσω από τη γενειάδα είναι ο μπαμπάς ή ο παππούς. Να τονίσω ότι τα παιδιά έχουν την ανάγκη έως κάποια συγκεκριμένη αναπτυξιακή φάση και ηλικία να πιστεύουν σε σύμβολα, γιατί όλα αυτά τα στοιχεία εμπεριέχουν νοήματα, αρχές, συναισθηματικά και ψυχικά ερεθίσματα τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Έτσι κι αλλιώς γύρω στα 8 ή 9 τους, είναι η περίοδος που τα παιδιά θα αρχίσουν να αναρωτιούνται και να εξακριβώνουν από μόνα τους τις αντιφάσεις και τις ασυνέπειες γύρω από την ιστορία του Άγιου Βασίλη. Η διαφοροποίηση της πραγματικότητας από το μύθο αναγγέλλει το τέλος μιας μαγικής περιόδου στην παιδική ηλικία, αυτή όπου μέσα από το όνειρο και την επιθυμία, το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό. Η ανακάλυψη ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει, γεμίζει τα παιδιά με απορία και θλίψη από τη μια κι από την άλλη τα περισσότερα παιδιά αντιδρούν τελικά με θετικό τρόπο στην αποκάλυψη της αλήθειας, νιώθοντας μάλιστα και ένα αίσθημα υπερηφάνειας, καθώς θεωρούν ότι η ανακάλυψή τους αυτή, τα φέρνει πιο κοντά στον κόσμο των μεγάλων. Κι όμως τελικά ο Άγιος Βασίλης είναι πολλά περισσότερα από μια κόκκινη στολή, ένα έλκηθρο και ένα σάκο με δώρα. Είναι το σύμβολο της αγάπης, της ελπίδας, της χαράς, της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας, της ευχαρίστησης του να προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα. Διδάσκει στα παιδιά να πιστεύουν σε κάτι που δεν μπορούν να δουν ή να αγγίξουν. Πόσο ζοφερός αλήθεια θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αϊ-Βασίλης. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η φαντασία που κάνει υποφερτή την ύπαρξή μας. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε. Η ζωή δυστυχώς εύκολα γεμίζει από στιγμές με δυσκολίες, προβλήματα, απώλειες και μια πεζή καθημερινότητα .
Αν διατηρήσουμε την ψευδαίσθησή μας για το μαγικό, αλλά και την πίστη μας για την αλληλεγγύη και την ψυχική γενναιοδωρία που συμβολίζει ο Άγιος Βασίλης όσο γίνεται περισσότερο, η ζωή μας θα αποκτά μια λάμψη, θα γίνεται λίγο πιο πλούσια σε ελπίδα και όνειρα, έστω και για κάποιες μέρες το χρόνο και θα αναβιώνουμε την παιδική μας χαρά, θα έχουμε χαμόγελα στα πρόσωπά μας και θα γλυκαίνουμε από καλοσύνη και αγάπη.
Άλλωστε, τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε οι μικροί μπορούν να δουν...
Καλές γιορτές σε όλους μας !
Commenti