Πόσα από το προσωπικά σου μπορείς να μοιραστείς με τους γονείς σου ?

Οι σχέση γονείς -παιδιά θα είναι πάντα ένα μεγάλο κεφάλαιο, τόσο για τους μεν όσο και για τους δεν. Μεγάλο και άβολο πολλές φορές και πολύπλοκο άλλες τόσες. Από παιδιά που γινόμαστε έφηβοι και αρχίζουν οι ερωτικές μας ιστορίες και τί και πώς να τα πούμε στους γονείς μας και τί από όλα κι αυτοί να μας ρωτήσουν, να δεχτούν ή να επιτρέψουν. Κάποτε προκύπτει και η κρίση του γονέα και ακούς τα '' Δεν έχεις σοβαρή σχέση ακόμα και κοντεύεις σε ηλικία γάμου'' και ''Τέλος πάντων, εγώ πότε θα δω εγγόνια ? ''

Η συνειδητοποίηση ότι δε έχουν ιδέα για τα ερωτικά του παιδιού τους έρχεται όταν θα τους παρουσιάσεις το κρυφτό που τόσα χρόνια παίζεται παρέα με επιτυχία , προφανώς για προστασία αμφότερων ή κι από δυσκολία σίγουρα.

Και τι να πείτε αλήθεια με τους γονείς? Δεν είναι και φίλοι σου ''κολλητοί'' και φυσικά δεν μπορείς εύκολα να πεις τα πάντα και όλες τις λεπτομέρειες. Δεν τους χρειάζονται στην τελική , να ξέρεις. Με το μεγάλωμα από έφηβο σε ενήλικα και με βάση ότι φτάνεις σ’ ένα καλό σημείο που μπορείς να συζητάτε σαν ισότιμοι άνθρωποι-ενήλικες και να ακούς τι έχουν να σου πουν, μπορεί αυτή η κουβέντα περι προσωπικών και να πάρει μια άλλη μορφή κάποια στιγμή.

Δεν μπορείς να κρύβεσαι μια ζωή και να τους έχεις τελείως στην απ’ έξω. Είναι φορές που μόνο εκείνοι μπορούν να βοηθήσουν και να σε καταλάβουν. Είναι εκείνοι που μπορούν να λειτουργήσουν πολύ θετικά στην ψυχολογία σου και να σε οδηγήσουν σε σωστές αποφάσεις. Απ’ την άλλη, δεν μπορείς και να τους αφήνεις το ελεύθερο να εισχωρούν στη ζωή σου περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, από όσο είναι ωφέλιμο για εσένα. Αν γίνεται με κάποιο τρόπο ελεγκτικό , τελικά θα δημιουργούν παραπάνω κακό απ’ όσο καλό μπορούν να προκαλέσουν, ασυνείδητα μα και συνειδητά πολλές φορές. Ένας ρόλος συμβούλου νομίζω είναι ίσως ο λιγότερο βλαβερός. Ακούς τι έχουν να σου πουν, αφού τους ρωτάς, τους λαμβάνεις υπόψη, μα στην τελική θα πάρεις τις δικές σου αποφάσεις βάσει των δικών σου ''θέλω'' κι ονείρων, αληθινών ή και εξω-πραγματικών.

Ένας γονέας λοιπόν θα είναι χαρούμενος με την χαρά σου , ναι οκ, καλά ως εδώ. Όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να διαχειριστεί όλες τις αλήθειες σου , δεν σημαίνει ότι θα δεχτεί καθετί ακραίο σου ''πείραμα'' , μια που σίγουρα δεν είχε τα ίδια σχέδια για εσένα με αυτά που στην πορεία εσύ φαντασιώθηκες και καλώς τα έκανες ή τα κάνεις ακόμη !!