Είτε είσαι γονέας , είτε μόνος χωρίς να έχεις φτιάξει τη δική σου οικογένεια, με την έννοια τέκνα και σύντροφο, θα ήθελα να σε βάλω να αναρωτηθείς αν ή και πόσο σε φροντίζεις σε καθημερινή βάση.
Όταν έχεις παιδιά θα ενδιαφερθείς για αυτά , αν πεινάνε, αν κρυώνουν, αν τους αρέσει αυτό που κάνουν ή αν θέλουν κάτι άλλο.
Πόσες φορές όμως στέκεσαι δίπλα σου , με νιάξιμο να σε φροντίσεις το ίδιο ή και περισσότερο?
Πόσες φορές μέσα στη μέρα θα σε επιβραβεύσεις, λέγοντας σου ''είμαι περήφανη για μένα'' ή ''δε χρειάζεται να είσαι τέλεια''. Αν φοβάσαι να μπορείς να σου το πεις κι αν δεν αισθάνεσαι ασφαλής να σε απομακρύνεις από εκεί που είσαι.
Πόσες φορές σου επιτρέπεις να βγεις εκτός προγράμματος, να αφεθείς λίγο στη ροή των πραγμάτων και να πάρεις μικρά ρίσκα, στο όνομα της εξέλιξης και της εμπειρίας ?
Σου δίνεις μικρές στιγμές φροντίδας, όπως ένα απολαυστικό ντους χωρίς άγχος, με κεριά παρέα ή και μουσική. Να σου μαγειρέψεις κάτι υγιεινό και να σου δώσεις μια δραστηριότητα που θα σε ξεμπλοκάρει, θα σε εκτονώσει και θα σε γεμίσει χαρά και μια αίσθηση απόλαυσης?
Αν αισθάνεσαι ότι δεν το έχεις μάθει, έχεις δίκιο και να σου πω λοιπόν ότι πάντα ο τρόπος που είσαι σε σχέση με τον εαυτό σου, αντικατοπτρίζει τη σχέση που έλαβες κι έμαθες από τους γονείς σου. Αν δεν πήρες επαρκή φροντίδα, μάθε να σου την δίνεις εσύ. Αν δεν ήταν υποστηρικτικοί, δεν σου έδιναν 'θετικά'' σχόλια, να καλομάθεις εσύ τον εαυτό σου σε αυτά.
Πώς? Δοκίμασε κάποια από τα παραπάνω κ απευθύνσου σε ένα ειδικό ψυχολόγο , για να μάθεις περισσότερα.
Μάθε να φροντίζεις το πληγωμένο παιδί μέσα σου και να επουλώνεις τα τραύματα που κουβαλάς, γιατί ένας δυναμωμένος ενήλικας , μαθαίνει να είναι δημιουργικός και παραγωγικός κυρίως για τον εαυτό του.
Και μην ξεχνάς πως...μπορούμε να φερόμαστε σαν παιδιά στις επιθυμίες που έχουμε, μα ταυτόχρονα οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ενήλικες με τις υποχρεώσεις μας !
Comments