Συναισθηματική κατάρρευση και τα κρυφά σημάδια της..

Μπορεί να ακούγεται συχνά και να έχει αποδειχτεί εξίσου , πως ο άνθρωπος έχει πολλές φορές περισσότερη ψυχική δύναμη από αυτή που φαντάζεται. Όσο κι αν είναι μεγάλη πάντως , τα ψυχικά αποθέματα δεν είναι αστείρευτα και μια ψυχική εξουθένωση μπορεί να πυροδοτήσει μια ποικιλία άλλων στρεσογόνων παραγόντων. Υπάρχουν σημάδια που μπορεί να σε προειδοποιούν πως είσαι εξασθενημένος ,μα δυσκολεύεσαι να τα αναγνωρίσεις κάποιες φορές και συνεπώς δε κάνεις κάτι γι' αυτά. Αν αισθάνεσαι ότι βιώνεις μόνιμα μια αίσθηση ολικής κατάρρευσης, κάθε φορά που βιώνεις το παραμικρό δυσάρεστο συναίσθημα με μικρά γεγονότα της μέρας σου, τότε μάλλον έχεις ξεπεράσει τα προσωπικά σου συναισθηματικά όρια. Έχεις αντιληφθεί τον εαυτό σου να είναι υπερ-ευαίσθητος ή ευερέθιστος? Έχουν και τα δυο αυτά μια σημασία, γιατί δε μαρτυράν ότι είσαι υπερβολικός, αλλά κυρίως ότι είσαι σε ένα σημείο που δεν αντέχεις άλλα εμπόδια. Το πρόβλημα δεν είναι τα συμβάντα τα ίδια, μα τι πραγματικά είναι αυτό που σε εξαντλεί. Αν τα περισσότερα τα βλέπεις μέσα από ένα πρίσμα '''άσπρο ή μαύρο'' ''όλα ή τίποτα'', φαίνεται ότι είσαι πάντα σχεδόν παρέα με την απελπισία και την απόγνωση. Μπορεί να σου φαίνεται σχεδόν αδύνατο να φανταστείς πώς θα προχωρήσεις μπροστά στη ζωή σου , νιώθοντας πως δεν μπορείς να βρεις τη θέληση γι' αυτό. Μόνο με μικρά ανεπαίσθητα βήματα που κυρίως αφορούν τις πραγματικές σου προσωπικές ανάγκες , θα σε φέρουν σε επαφή με εσένα. Είναι πιθανό να βιώνεις φόβο για οτιδήποτε μπορεί να πυροδοτήσει κάτι έντονο ως συναίσθημα μέσα σου και αυτό συμβαίνει γιατί παρουσιάζεις χαμηλό επίπεδο συναισθηματικού έλεγχο. Αν το οποιοδήποτε ερέθισμα, τείνει να γίνεται ανεξέλεγκτο και να σε κυριεύσει, φανερώνει σίγουρα την δική σου συναισθηματική αδυναμία που βρίσκεσαι. Συνήθως οι αποκρίσεις σου είναι ακραίες και αυτό που χρειάζεσαι , είναι χρόνος για να τις επεξεργαστείς πραγματικά.

Βαθιά μέσα σου γνωρίζεις ότι η ζωή σου δεν είναι πια λειτουργική για εσένα όπως έχει χτιστεί και βλέπεις επίσης ότι δεν μπορείς να συνεχίσεις με αυτή την ασταμάτητη πίεση. Και δε χρειάζεται όντως να συνεχίζεις να ζεις έτσι, γιατί ακριβώς όταν η συναισθηματική εξουθένωση σου χτυπά την πόρτα, ο ψυχικός σου κόσμος ζητά μια παύση και στη συνέχεια μια αλλαγή, μικρή ή μεγάλη. Σημασία δεν έχει αν κάνεις μικρά και αργά βήματα, σημασία έχει να μη στέκεσαι αμετ-ακίνητος..