Τα βήματα που χρειάζεσαι για να φτάσεις στην ''ενηλικίωσή'' σου..

Η προσωπική εξέλιξη του καθενός, είναι μια διαδικασία χρονοβόρα κι επώδυνη αρκετές φορές, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής. Πολλές φορές χρειάζεται να στερηθείς , να περάσεις μέσα από μια σειρά επώδυνων βιωμάτων και βημάτων , για να αποκτήσεις και να εκτιμήσεις στο τέλος αυτά που θα κατακτήσεις.

Μέσα από την πορεία προς την ψυχο-συναισθηματική σου ενηλικίωση, θα χρειαστεί να μάθεις ν’ απομακρύνεις όποιον άνθρωπο σου βαραίνει την ψυχή . Συνήθως αργεί να αντιληφθείς πως δεν έχεις τελικά κανένα λόγο να κρατάς επαφές με ανθρώπους που δε σε ωφελούν, δε σε βοηθάνε ν’ αναπτυχθείς, σε γεμίζουν αρνητισμό και λόγο της περιορισμένης αντίληψης που έχουν πολλές φορές για τα πράγματα ή τις καταστάσεις, κυρίως σε εγκλωβίζουν.

Αναπάντεχα έρχεται μια στιγμή που νιώθεις πως σφίγγει ο κλοιός και τίποτα δε σου πάει όπως θα ήθελες ιδανικά. Μπορεί να βρίσκεσαι πια στην στιγμή που σκέφτεσαι ποιος είσαι, αν βρίσκεσαι στο σωστό σημείο και πού θα ήθελες να φτάσεις. Κάπως έτσι συνήθως η λύση σε μια τέτοια κατάσταση, είναι να πάρεις το ρίσκο και να δοκιμάσεις κάτι καινούριο, όπως το να μετακομίσεις , ακόμα και σε μια πόλη ή χώρα , άγνωστη για εσένα μέχρι τώρα. Αξίζει και μελλοντικά καταλαβαίνεις πόσα κερδίζεις, από το να δοκιμάσεις να βγεις από τη ζώνη άνεσής σου κι αν πάλι δε σου αρέσει εκεί που είσαι, μπορείς να ξανά φύγεις ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Πολύ χρήσιμο εφόδιο είναι να μπορείς να δεχτείς τις καταστάσεις όταν δεν μπορούν να αλλάξουν. Να αναγνωρίζεις τα δεδομένα της εκάστοτε στιγμής και να μπορείς να αποδεχτείς πως όλα όσα θέλεις και όπως τα θέλεις, ίσως και να μη γίνουν ποτέ.

Πόσο έχεις αλήθεια εξοικειωθεί με την πραγματικότητα που λέει ότι ως ενήλικας , είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου και κάθε μια από αυτές έχει και τις ανάλογες συνέπειες ?!

Αν φοβάσαι να πληγωθείς, τότε δε θα μάθεις ποτέ να φτιάχνεις σχέσεις. δε θα μάθεις ποτέ να ρισκάρεις ζώντας, στιγμές δυνατές που όσα ''επάνω'' έχουν, θα έχουν κι άλλα τόσα ''κάτω''. Χρειάζεται να μάθεις στον εαυτό σου πως ο αποχωρισμός δεν είναι πάντοτε μια δική σου επιλογή, όπως επίσης ότι με το ζόρι τίποτε δεν κράτησε και δεν άντεξε στον χρόνο, καμία φιλία, καμία σχέση, καμία ανθρώπινη επαφή.

Να μάθεις να αφήνεις τους ανθρώπους να φεύγουν και να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις πως οι προτεραιότητες αλλάζουν σε ανύποπτο χρόνο και τόπο. Εκεί που σήμερα είσαι και σου αρέσει , αύριο μπορεί κάτι άλλο σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, ίσως γιατί αποφάσισες να κάνεις στροφή 180 μοιρών.

Η ζωή όλη είναι στιγμές , μέσα σε ένα καθεστώς-status που σου ταιριάζει.

Δεν είναι τα υλικά αγαθά, αλλά οι άνθρωποι.

Δεν είναι οι πολλές ώρες σκληρής δουλειάς, αλλά αυτή η μια ώρα που θα αφιερώσεις για να κάνεις αυτό που αγαπάς.

Δεν είναι ή ρουτίνα, αλλά τα μικρά καθημερινά που σου φτιάχνουν τη μέρα. Κι αν δεν τα βρεις, μπορείς να μάθεις να τα δημιουργείς εσύ, όπως έμαθες να κάνεις κάθε τι άλλο στη ζωή σου.