Αλήθεια είναι πως αυτή η έκφραση μπορεί να μην στέκει γραμματικά ή συντακτικά, μα σίγουρα στέκεται από μόνη της ικανή να περιγράψει και να χαρακτηρίσει μια στάση πολύ συγκεκριμένη.. Πόσες φορές και μόνο η αναφορά της, δε μας προκάλεσε άσχημα συναισθήματα?
Θα προσπαθήσω να περιγράψω την κατάσταση ή να παρουσιάσω τα χαρακτηριστικά που υιοθετεί κάποιος μέσα σε αυτή, μήπως γίνει πιο κατανοητή ή ίσως ακόμα και να απομυθοποιηθεί.
Αυτός που ‘’κάνει μούτρα’’ και για όσο διαρκούν, αποχωρεί από τη σχέση με κάποιον τρόπο, οποιοδήποτε είδος σχέση κι αν είναι αυτή, φιλική, επαγγελματική, μα κυρίως ερωτική.
‘’Κάνω μούτρα’’ σημαίνει πως φέρομαι λίγο αποστασιοποιημένα, μιλάω κοφτά, απαντάω μονολεκτικά, σαν να μ’ ενοχλεί η παρουσία του άλλου. Σαν ξαφνικά να μου έγινε βάρος ή μη ευχάριστη η επαφή μαζί του, λες και μου δυσκολεύει τη ζωή μου. Κλασσικά επίσης, όσες φορές και να ρωτήσεις αυτόν που ‘’κάνει μούτρα’’, ‘’τι έχεις ? ’’ η απάντηση θα είναι σχεδόν πάντα ένα ψυχρό ‘’τίποτα’’ ή ‘’δεν έχω κάτι..’’.
Συνήθως ‘’τα μούτρα’’ μπορούν να δημιουργηθούν από μια ασήμαντη φαινομενικά αφορμή με συνέπεια αυτός που τα δέχεται να μην μπορεί να καταλάβει πολλές φορές σε τι έχει φταίξει. Μια άλλη λέξη από αυτή που περιμένεις, μια λάθος κίνηση και αρχίζει η απομόνωση που σιγά-σιγά εύκολα σε ρουφά ολοένα και περισσότερο. Είναι κάτι σαν ένα μίνι διαζύγιο μέσα στη σχέση, με πολλά από τα συναισθήματα που προκαλεί ο χωρισμός, σε πιο ήπια κατάσταση από μια πραγματική διάσταση, αλλά με παρόμοιας μορφής απομάκρυνση, αποξένωση και απομόνωση.
Αυτοί που κάνουν μούτρα είναι εκείνοι που προτιμούν να μη δώσουν μια μάχη, που αποφεύγουν να πουν αυτό που σκέφτονται ανοιχτά και ξεκάθαρα, παίρνοντας θέση πάνω σε αυτό που αισθάνονται και θα ήθελαν να ζητήσουν. Είναι ο τρόπος που αποφασίζουν να καταφύγουν, στο όπλο της σιωπής, της παθητικό-επιθετικής κατά τα άλλα συμπεριφοράς.
Αναρωτιέστε γιατί μπορεί να είναι όπλο τους ? Γιατί παίρνει την μορφή όπλου και μάλιστα πολύ βίαιου, που δημιουργεί σιωπηλά κι ανέπαφα στον άλλον ενοχές, τύψεις ,μια πίκρα που μπορεί να φτάσει μέχρι την απόγνωση, αν επιλέξει κι η αντίθετη πλευρά την σιωπή ως απάντηση και δεν διεκδικήσει, να μάθει το πως και το τι φταίει ή τί κρύβεται από πίσω.
Σκέψου πάντως πως στην τελική τα μούτρα τα κάνει εκείνος που για οποιονδήποτε λόγο αισθάνεται αδύναμος και ανίκανος απέναντι στην πραγματική ή φανταστική υπεροχή του άλλου κι αν σκεφτείς, θα δεις την γνώριμη εικόνα, πως για κάποια χρόνια της ζωής σου , το βίωνες συχνά μια που ήταν το μεγάλο όπλο των μανάδων μας, να μας περάσουν αυτό που θέλουν χωρίς να τσακωθούμε. Άρα καλό είναι να το δεις πως πραγματικά είναι λοιπόν ένας τρόπος χειρισμού της ψυχής του άλλου, ένας συναισθηματικός εκβιασμός που δεν λέγεται με λέξεις , συγκαλυμμένος με ωραίο αμπαλάζ ,μια χειριστική συμπεριφορά που έχει μόνο και κύριο στόχο, να γίνει αυτό που θέλει εκείνος που κάνει τα μούτρα.
Μα γιατί το κάνεις εσύ ξέρεις? Ναι εσύ που κρατάς μούτρα? Ξέρεις γιατί κι ας μην το παραδέχεσαι. Γιατί φοβάσαι πως αν συγκρουστείς θα χάσεις, θα είσαι ο ηττημένος. Και ξέρεις επίσης πως θέλεις με αυτόν σου τον τρόπο, να σε πλησιάσει ο άλλος και να σε ρωτήσει τι θέλεις, τι έχεις, και γιατί τον αποφεύγεις. Και επίσης πολύ καλά ξέρεις πως συνήθως όσοι κάνουν μούτρα έχουν έναν πολύ καταπιεσμένο θυμό και δεν ξέρεις πώς να τον εκφράσεις και να τον επικοινωνήσεις με τον κατάλληλο τρόπο. Μπορείς να περάσεις ατέλειωτες ώρες και μέρες ακόμα, περιμένοντας να γίνει το βήμα της προσέγγισης κι ολοένα θυμώνεις περισσότερο και τόσο μεγαλύτερο το κάνεις όσο δεν έρχεται να σου δώσει την προσοχή που ζητάς , ο άνθρωπός σου.
Τι περιμένεις πιά? Και γιατί το περιμένεις? Γιατί αυτό που περιμένεις από τον άλλο δεν έχεις μπει στην διαδικασία αρχικά να το περιμένεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Είσαι και γίνεσαι τόσο εγωιστής κρατώντας μούτρα που γίνεσαι ταυτόχρονα όσο ένα πέντε χρονών παιδί και μικρότερο ακόμα και κατά τα άλλα παριστάνεις τον μεγάλο που θέλει να είναι σε σχέση.
Ξεκουνήσου καλύτερα λίγο από τον θρόνο σου, σκέψου ως άνθρωπος που θέλει να βιώνει αγάπη και για να γίνει αυτό χρειάζεται να την μοιράζεις, να την επικοινωνείς, να την δείχνεις, να την χαρίζεις και όχι να την ζητάς πεισματικά, να την απαιτείς και να την προστάζεις, λες και σου την οφείλουν, λες και μπορείς να έχεις ότι εσύ αποφασίζεις, όπως και όταν το θες. Τα μούτρα που κρατάς με τέτοια σοβαρότητα και πείσμα, τα στρέφεις στο πρόσωπο αυτουνού που κατά τα άλλα αγαπάς, πατώντας στην καρδιά και το φιλότιμο του με θράσος.
Τελικά θα μπορέσεις να αποφασίσεις αν θέλεις να είσαι μαζί με τον άλλον και να αντιμετωπίζεις τα όποια προβλήματα μαζί του ή στην κάθε πρώτη αναποδιά , θα γυρνάς την πλάτη σου επιδεικτικά και θα τραβάει ο καθένας το δρόμο του, μεγαλώνοντας κάθε φορά την απόσταση και το κενό ?
Μπορείς πάντα να διαλέξεις ξέρεις και το σενάριο που λέει δέχομαι την διαφορετικότητα σου κι η αγκαλιά μου είναι ανοιχτή για να σε χωρέσει, άρα να σε αποδεχτεί σε μια σχέση που τα μίνι διαζύγια δεν τα χωράει και δεν έχουν καμία θέση αναμεσά μας ..
コメント