Το να είσαι γονέας είναι κάτι το πολύ απαιτητικό. Από τη μια προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις τα συναισθήματα και τις επιθυμίες τους από την ώρα που είναι μικρά κι αθώα πλάσματα και από την άλλη να τα προετοιμάσεις για τη μετάβασή τους στην ενήλικη ζωή. Κάποιοι γονείς τα καταφέρνουν και πολλοί άλλοι αποτυγχάνουν. Προφανώς κι αυτοί οι ίδιοι δεν έλαβαν από τους δικούς τους γονείς όλα όσα χρειάζονταν ως παιδιά, κυρίως σε συναισθηματικό επίπεδο εννοώ. Πολλές φορές η σχέση που βιώσαν ως παιδιά, δεν ήταν αυτή που τους άρμοζε και οι ρόλοι δεν ήταν διακριτά ξεκάθαροι, γονέα και παιδιού.
Στην ψυχολογία όταν μια κατάσταση αφήνει την αίσθηση ότι ο γονέας έχει αντικαταστήσει το συναισθηματικό κενό από τον σύντροφό του ,αναζητώντας να το καλύψει διαμέσου του παιδιού του, μιλάμε για ''συναισθηματική αιμομιξία''. Απαραίτητη διευκρίνηση είναι ότι ο όρος αυτός δεν πρέπει να συγχέεται με τη σεξουαλική κακοποίηση, που είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση.
Για παράδειγμα σε ένα γάμο, όπου υπάρχει απομάκρυνση των συζύγων εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων, απλών ή και εξαιρετικά σοβαρών, αντί οι δύο σύντροφοι-γονείς να προσπαθήσουν να επιλύσουν μόνοι τους το πρόβλημά τους ή με κάποιον ειδικό σύμβουλο, εναποθέτουν το ρόλο αυτό στα παιδιά τους. Επί της ουσίας στρέφονται σε αυτά, όχι πάντοτε για να αναλύσουν μαζί τους τα όσα βιώνουν, αλλά για να λάβουν από εκείνα , ακριβώς το συναίσθημα που τους λείπει από το σύντροφό τους. Άλλες φορές πάλι μπορεί να τους εκμυστηρεύονται τα προβλήματά τους, να ζητούν τις συμβουλές τους ή να θέλουν να είναι συνεχώς μαζί τους. Θεωρώντας ότι πρόκειται για κάτι απόλυτα φυσιολογικό, χτίζουν ''πάνω'' στα παιδιά τους μία καινούργια συναισθηματική-συντροφική σχέση, χωρίς να θέλουν να το συνειδητοποιήσουν .
Σε άλλη περίπτωση, μπορεί βιώνοντας ένα χωρισμό ή διαζύγιο, ο γονέας στρέφεται στο παιδί του και συζητά μαζί του τα προβλήματα που οδήγησαν στο χωρισμό ή στο διαζύγιο. Δε διστάζουν να υπονομεύσουν ο ένας τον άλλον γονέα , βάζοντας το παιδί στη μέση ή ακόμα και ζητώντας από αυτό να λάβει το μέρος του ενός από τους δυο γονείς.
Κάπως έτσι η αγάπη , η συντροφικότητα, η ζεστασιά, ο έρωτας που επιδιώκει ο ενήλικας γονέας από τον σύντροφό του, στέφεται στην αναζήτηση μέσα από το παιδί του, που αυτό με τη σειρά του ενηλικιώνεται πρόωρα και ''βίαια'' , αταίριαστα για την ηλικία του και την ψυχοσυναισθηματική του κατάσταση ή αντοχή. Το ανήλικο χάνει την παιδική του ηλικία, καθώς μετατρέπεται σε σύντροφος του γονέα του, ενώ διψάει να λάβει από τους γονείς του αγάπη, προστασία κι αγκαλιές, καταλήγει να τους τα προσφέρει μόνο εκείνο. Ένα παιδί που νιώθει ευθύνη επειδή πρέπει να στηρίξει τη μαμά ή τον μπαμπά , που θα συνεχίσει να τυραννιέται από τις ενοχές που κουβαλά από την παιδική του ηλικία, επηρεάζοντας έτσι τις μετέπειτα σχέσεις του φυσικά ,που θα είναι κατά βάση εξίσου νοσηρές.
Η ομαδική και η ατομική ψυχοθεραπεία , μπορεί να φωτίσει και να επιλύσει τις επιπλοκές που πολλοί δεν έχουν ιδέα πως υπάρχουν εξαιτίας μιας τέτοιας οικογενειακής κατάστασης. Μη διστάσεις να τηλεφωνήσεις στο 2421212570 ή να στείλεις μήνυμα στην σελίδα μου , για να πάρεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι!
Comments