Μέσα από το πρίσμα της υπαρξιακής ψυχολογίας , που έχει εκπροσωπηθεί από τον γνωστό σε πολλούς Irvin Yalom, το άτομο εξετάζετε υπο το πρίσμα της εξέλιξης και της αλλαγής.
Υποστηρίζεται σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, ότι οι άνθρωποι έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πολλά διλήμματα που όμως ως κύριο πυρήνα τους έχουν το θάνατο, την ελευθερία, την απομόνωση καθώς και την έλλειψη νοήματος για ζωή . Τέσσερα υπαρξιακά διλήμματα είναι πανανθρώπινα και ουσιαστικά μέσα από αυτά τα άτομα ενεργούν και αναπτύσσονται.
Το άτομο γνωρίζοντας από μικρός ότι κάποια μέρα θα πεθάνει, μπορεί συναισθήματα όπως φόβος κι ανησυχία, να μετουσιωθούν σε διάφορες φοβίες όπως ο φόβος για τα αεροπλάνα ή τα ύψη. Ωστόσο η έννοια του θανάτου μπορεί να δώσει κίνητρο στο άτομο ώστε να ζήσει τη ζωή του στο έπακρο και να την απολαύσει, μια που η ζωή και ο χρόνος έχουν ένα όριο και η ενέργεια του αξίζει να αποδίδεται σε πράγματα που έχουν να του προσφέρουν κάτι.
Η έννοια της ελευθερίας για τον Yalom , συνδέεται με τις έννοιες της ευθύνης καθώς και της θέλησης. Το να έχει το άτομο επιλογές ως προς τις πράξεις του και να μπορεί να διαμορφώσει τη δική του ζωή, είναι μια ελευθερία που μπορεί ταυτόχρονα να δρα και αρνητικά για κάποια άλλα άτομα, προκαλώντας ανησυχίες και φόβους πέρα από διλλήματα. Ο φόβος της ευθύνης μπορεί να κάνει ένα άτομο αποφευκτικό, να καταφεύγει σε σχέσεις εξαρτητικές ή και συμπεριφορές, στηριζόμενο σε υποκατάστατα και ανθρώπους.
Η απομόνωση ως ανησυχία ανήκει στο υποσυνείδητο επίπεδο. Συνήθως αυτή η ανησυχία προκύπτει όταν το άτομο έχει αποδεχθεί πλέον την έννοια του θανάτου αλλά και την έννοια της ελευθερίας. Σύμφωνα πάντα με τον Yalom, υπάρχουν 3 είδη απομόνωσης.
Η διαπροσωπική απομόνωση η οποία αποτελεί την απομόνωση του ατόμου από άλλους ανθρώπους και συνδέεται με τη μοναξιά.
Είναι η απομόνωση από τον εαυτό, η οποία προκύπτει όταν το άτομο αποξενώνεται από κομμάτια του εαυτού και της προσωπικότητάς του.
Τέλος είναι η υπαρξιακή απομόνωση στην οποία δημιουργείται ένα κενό μεταξύ του ατόμου και οποιουδήποτε ζωντανού οργανισμού.
Η υπαρξιακή απομόνωση, μπορεί λανθασμένα να αντιμετωπιστεί όταν το άτομο προσπαθεί να γίνει ένα με ομάδες ή ιδέες. Η απομόνωση από τον εαυτό του κάποιος μπορεί να τη βιώσει όταν γίνεται οσιομάρτυρας ή σωτήρας όλων των άλλων, αφήνοντας στην άκρη τον ίδιο τον εαυτό του. Ενώ κάποια άλλα άτομα, επιλέγουν να γίνουν πολύ ανεξάρτητα ώστε να μη νιώσουν ποτέ απορριπτέα, άρα να μη βιώσουν την έννοια της διαπροσωπικής απομόνωσης.
Τέλος η τέταρτή ανησυχία του ανθρώπου σύμφωνα με τον Yalom, είναι να μην έχει νόημα η ζωή του. Τα άτομα είναι πλάσματα που αναζητούν νόημα σε έναν κόσμο δίχως πανανθρώπινο νόημα και κάπως έτσι το αναζητούν σε έννοιες όπως οι θρησκείες, οι ομάδες, τα έθνη. Μέσα από όλα αυτά ο άνθρωπος προσπαθεί να βρει ένα σκοπό να υπηρετήσει προκειμένου να νιώσει σημαντικός αλλά και ασφαλής, καταφεύγοντας σε 3 βασικούς τομείς , τoν ηδονισμό, τον αλτρουισμό και την δημιουργικότητα.
Το άτομο πάντα κατά βάση προσπαθεί να βρει το νόημα στη ζωή του και για αυτόν το λόγο βάζει διάφορους στόχους και τους κυνηγάει , αναζητά την απόλαυση και τη χαρά και όταν καταφέρνει να υπερπηδά τα εμπόδια , γίνεται ανθεκτικό στις ματαιώσεις και μαθαίνει να μπορεί να ξεπερνά την κάθε φάση ,όταν αυτή κλείνει το κύκλο της.
Comments