Θα μπορούσα να πω με μεγάλη ακρίβεια, πως αυτό που διέπει τον μέσο άνθρωπο είναι μια αίσθηση ότι τα πράγματα θα έπρεπε να είναι κάπως αλλιώς στη ζωή του κι επειδή αυτό το κάπως αλλιώς ενισχύεται από πάρα πολλούς άλλους τριγύρω του, η κατάσταση αβεβαιότητας και απογοήτευσης παραμένει ως η σταθερή ''γεύση'' που αφήνει η καθημερινότητα. Μια συνθήκη που λέει ότι αυτό που θες δεν είναι και το σωστό και ότι αυτό ''που κάνεις'', δεν είναι ''αυτό που πρέπει''. Ας σκεφτείτε για λίγο πόσοι καυγάδες, πόσες υστερίες, πόση στενοχώρια, πόσοι ψυχαναγκασμοί, πόσα συναισθήματα ανεπάρκειας , πόση χαμηλή αυτοεκτίμηση, πόσοι χωρισμοί, πόση καταπίεση, πόση δυστυχία προκύπτει από αυτό το ''δεν κάνεις αυτό που πρέπει'' . Τι είναι όμως όλο αυτό και από που προκύπτει, θα προσπαθήσω να αναδείξω εδώ , μέσα από μια άλλη οπτική ματιά.
Ας πάρουμε λοιπόν το ότι τα πράγματα δεν είναι όπως θα ήθελες να είναι και αυτό το ''ήθελες'' από πού καθορίζεται? Μήπως από εκείνο το ''έπρεπε'' να είναι ? Και ποιος καθορίζει το πώς θα έπρεπε να είναι? Έχεις μια ξεκάθαρη απάντηση αν σε ρωτήσω? Μπορεί μετά από σκέψη να βρεις τελικά μια απάντηση του τύπου ''η κοινωνία'', ''οι αξίες'', ''η μαμά μου'', ''η εξουσία'', ''η θρησκεία'', ''η αστυνομία'' ''η κυβέρνηση'' ή ότι άλλο εκπροσωπεί την εξουσία.
Το ''πρέπει'' λοιπόν καθορίζεται από ένα ευρύ φάσμα άυλων θεσμικών πηγών που κατευθύνουν τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται πως δεν είναι όπως τον θέλουν οι άλλοι να είναι και έτσι αρχίζει ο διηνεκής βασανισμός του. Λέω διηνεκής γιατί είναι συνεχής και αδυσώπητος αν δεν το αντιληφθεί ,ώστε να ξεκινήσει την επέμβαση για την αλλαγή αυτής της συνθήκης, που επέτρεψε να δημιουργηθεί μέσα του και γύρω του.
Μόλις λοιπόν αντιληφθεί πως ο ίδιος ορίζει και καθορίζει μάλιστα όλα του τα ''πρέπει'' που έχει επιτρέψει να φυτρώσουν και να καρποφορήσουν και μόλις ο ίδιος καταλάβει ότι είναι θέμα απόφασης να τα αλλάξει, τότε αρχίζει κι η αλλαγή του. Ο ίδιος είναι αυτός που επέτρεψε να ταλαιπωρείται, να εγκλωβίζεται στα πιστεύω του, στις πεποιθήσεις του και στις συνθήκες που διαμορφώνει ο ίδιος γύρω του. Μόλις αντιληφθεί κανείς το μερίδιο της ευθύνης που έχει για τις τυχόν λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος του με συνέπειες που πια τον δυσαρεστούν, μπορεί να εξερευνήσει, να αντιληφθεί και να τροποποιήσει την πραγματικότητα του.
Αλλάζοντας τα ''πρέπει'' σε ''θέλω'' και τις απαρχαιωμένες πεποιθήσεις του, μέσο της αυτογνωσίας που σε βοηθά να αναλάβεις την ευθύνη σου ,αρχίζει και εμφανίζεται το εφικτό και το ανακουφιστικό απελευθερωτικό νέο σου καθεστώς, που είναι ικανό να καταρρίψει καθετί που σε ταλαιπωρεί.
Comentários