..σαν να ξεμακραίνει λίγο η ανεμελιά του καλοκαιριού και ο ουρανός γίνεται πιο γκρι ,πιο σκυθρωπός, κάτι σαν εσένα που μαζί με όλο αυτό το σκηνικό μαζεύεις το μυαλό σου για να το βάλεις σε μια νέα σειρά. Πως πέρασαν οι μήνες ,τί θέλεις να βάλεις στη ζωή σου, τί να κρατήσεις από τον εαυτό που χάρηκες μέσα στο καλοκαίρι , από αυτόν που ίσως να βρήκες και να απόλαυσες και που ίσως να κατάλαβες ότι είχες ξεχάσει κάπου, κάπως, με κάποιο τρόπο …
Βήμα προς βήμα, μέρα με τη μέρα ένιωθες πνιγμένος ίσως μέσα στο χάος της ρουτίνας σου κι η μοναδική επιθυμία σου ήταν να βρεις κάτι που σου έλειπε για να νιώσεις πλήρης, να νιώσεις ότι είσαι χαρούμενος και ‘’γεμάτος’’ . Αυτό βέβαια που προσπαθούσες να βρεις , αυτό που έψαχνες για να νιώσεις τις μέρες σου να έχουν νόημα και εσύ να χαμογελάς αυθόρμητα κι αβίαστα ,τελικά αν το κατάλαβες ήταν να βρεις τον ίδιο σου τον εαυτό και κανέναν άλλο. Εσένα!
Πολλές οι φορές που θα μπερδεύτηκες και που μπορεί να είχες κρυμμένο στο πίσω μέρος του νου σου πως κάποια στιγμή θα σε έσωζε κάποιος. Θα εμφανιζόταν κάποτε ο άνθρωπος ήλπιζες που θα έβαζε τα κομμάτια σου σε μια σειρά, θα τα τακτοποιούσε, θα σε έβαζε και σε ένα πρόγραμμα μπας και γλύτωνες απ' τα μπερδεμένα συναισθήματα που τόσο σε απασχολούσαν. Ήρθε όμως τελικά ή ακόμα τον περιμένεις?
Μήπως όμως οι πληγές σου έμειναν ανοιχτές και να πονάνε , είναι στην ίδια κατάσταση, χωρίς τελικά να κλείνουνε ,μα άνοιξαν κι άλλες κατά καιρούς κι εσύ σε ένα στάσιμο σημείο στο ρόλο του τραυματία, στην αίθουσα αναμονής. Πάλι περιμένοντας κάτι... Άλλωστε αυτό δε θέλουμε όλοι; Κάποιον να μας σώσει?
Πόσες φορές αφέθηκες κι έδωσες σ' ανθρώπους μηδαμινής αξίας τον έλεγχο , τον χρόνο σου και την προσοχή σου ? Την καλή σου πίστη πως είναι ξεχωριστοί όπως κι εσύ που τους χαρίζεσαι και τους φιλοξενείς στο σώμα σου, στο στρώμα σου , μα κυρίως τους δίνεις χώρο στην καρδιά σου? Πόσους γνώρισες που ξεφτίλισαν όποια όμορφη λέξη χρησιμοποίησαν και με τόση μαγεία κάποια όμορφη πλάνα στιγμή φτιάξανε για σένα και εσύ φυσικά συναίνεσες.. γιατί εκεί ήσουν , δεν έφυγες. Άνθρωποι με πλατύ χαμόγελο και μεγάλο θράσος επίσης , που σου χαρίσανε με ευκολία ακόμα πιο πλατιά αγκαλιά κι εσύ τους χάρισες τα πιο αληθινά κομμάτια του εαυτού σου, χρεώνοντας όμως το κάθε λάθος τους στον δικό σου λογαριασμό.
Κάτι έχει αλλάξει μήπως στον ορίζοντα? Ή εσύ έχεις αλλάξει οπτική γιατί έχεις αλλάξει εσύ και όλα γύρω σου μετακινήθηκαν, δείχνουν αλλιώς, γυρίσανε σελίδα και κεφάλαιο?
Γύρισες πλάτη ε…Ω ναι ! Μόνο που αυτήν την φορά φάνηκες λίγο πιο αποφασισμένος για τα βήματα που θα κάνεις. Δεν έχεις σκοπό να κάνεις βήμα πίσω ούτε για να δεις από περιέργεια τι απέγινε με το βούρκο που κατάφερες να αφήσεις πίσω σου και για όποιον κόλλησε ή θέλει να παραμείνει εκεί.
Μπορείς να νιώσεις το ξέπλυμα ψυχής που σε πλημμυρίζει, την ανακούφιση που ξαλάφρωσες από βάρη και ανθρώπους τοξικούς, βρώμικους σε καρδιά και αξίες..
Κοίτα τώρα που σε βρήκες μην σε ξεχάσεις πάλι σε καμιά γωνιά αφημένο και μην ξεχάσεις από που έρχεσαι γιατί μπορεί να ξαναβρεθείς εκεί, όπως επίσης μην ξεχάσεις το που θέλεις να πας, για να μην συμβιβαστείς με ημίμετρα, γιατί στην τελική δεν φτιάχτηκες για αυτά.

Comentários