Λες και είναι η πρώτη φορά που γνωρίζεις έναν άνθρωπο.. Πως κάνεις έτσι? Τι έγινε? Γιατί δειλιάζεις ? Ή μήπως αυτό που νιώθεις το ξέρεις και άρα αυτή η συμπεριφορά είναι γιατί φοβάσαι?
Γιατί φοβάσαι ? Μήπως και αφεθείς , άρα και χαλαρώσεις και σου ‘’ξεφύγει’’ καμιά κουβέντα μαζί με κανένα συναίσθημα παρέα και άρα ''φανερωθείς'' ? Ε και ?
Θα πληγωθείς λες ε? Και πού το ξέρεις από τώρα εσύ ? Αμέσως έκρινες πως δε θα πετύχει, άρα και συμπερασματικά για ποιο λόγο να προσπαθήσεις. Λες και πρέπει να βάζεις τα πάντα σε ένα πλαίσιο, να τα ονοματίσεις, να τους βάλεις μια ταμπέλα και να κρυφτείς πίσω από αυτήν. Αυτό που μάλλον με περίτεχνο τρόπο θέλεις να κρύψεις, είναι τα συναισθήματα σου, μπας και δεν πληγωθείς.
Δεν γίνεται, λυπάμαι. Αν δεν πληγωθείς, πώς θα μάθεις? Θα μείνεις σε μια ωραία θεωρία, σε μια υπόθεση, τί και πώς και αν και θα κοιτάς από μακριά τη ζωή σου σαν παρατηρητής. Ξέρω, έχεις δίκιο να λες ότι κουράστηκες να πληγώνεσαι. Ότι κουράστηκες να επενδύεις, να πιστεύεις και κυρίως να δίνεις ευκαιρία , στον εαυτό σου πρώτα από όλα. Κουράστηκες να ελπίζεις πως θα συντροφευτείς και δεν θα μείνεις πάλι μόνος και ‘’αδειασμένος’’.
Δεν γίνεται όμως το σχετίζομαι, χωρίς κάτι να ρισκάρεις ότι θα χάσεις, κάτι να σε πληγώσει, γιατί απλά όταν σχετίζεσαι με κάποιον άλλο άνθρωπο, πάντα θα υπάρχει κατι διαφορετικό από το δικό σου και πάντα κατι θα χρειαστεί να δώσεις, γιατί πως αλλιώς γίνεται να πάρεις…?!! Όλοι το έχουν ζήσει αυτό κάποια στιγμή, όλοι έχουν χάσει την υπομονή και την ελπίδα τους.
Ο έρωτας είναι από τα πιο ωραία που μπορείς να απολαύσεις στη ζωή, είναι μια χρωματιστή νότα μέσα σε όλα τριγύρω σου. Τα χάδια, τα φιλιά, οι αγκαλιές μέχρι το πρωί, το πλέξιμο των χεριών, είναι αξίες ανεκτίμητες, που θα είναι άδικο να τις αποκλείσεις για εσένα.
Αν παραμείνεις να σε νοιάζει η γνώμη των άλλων, θα ικανοποιείς πάντα κάποιον άλλο, έναντι του εαυτού σου. Θα σε φάει η μοναξιά και η μιζέρια σου, θα παραμείνεις κλεισμένος στον εαυτό σου, σκιαγμένος και καχύποπτος.
Να το ξέρεις πως δεν έχει για όλες τις περιπτώσεις συνέχεια και μετά. Κάποια είναι για τόσο και όσο. Όλα συμβαίνουν επίσης για τουλάχιστον έναν λόγο συγκεκριμένο, μάλιστα τα περισσότερα συμβαίνουν εκεί που δεν τα περιμένεις και σε πιάνουν απροετοίμαστο, για να ‘’τσεκάρεις’’ τελικά τον εαυτό σου , αν είσαι προετοιμασμένος ή ακόμα ‘’πετάς χαρταετό’’, κι ας μην σε παίρνει.
Όλα είναι μέρος του σχεδίου, για να μάθεις την ζωή. Όσο μένεις σε μια μουγκαμάρα και δεν επικοινωνείς τι θες και τι όχι, όσο φοβάσαι να πεις, να ζητήσεις, να αρνηθείς , να αντ-απαντήσεις και να ξε-κουνηθείς, τόσο θα μένεις και θα περιμένεις ένα θαύμα.
Δεν σηκώνεσαι όταν πέσεις από ένα θαύμα, μα γιατί από μόνος σου δεν θέλησες να μείνεις στον πάτο!
Και θα ξανά- πληγωθείς και θα πληγώσεις . Ότι σε πεισμώνει σε κάνει και πιο δυνατό. Σε ότι είσαι πιο τολμηρός, θα σου αφήσει κάποιο δώρο και σε ότι αφεθείς, θα νιώσεις και θα ξέρεις τουλάχιστον αν άξιζε τον κόπο ή αξίζει να το προσπεράσεις και να πας παραπέρα και παρακάτω …σε άλλο κεφάλαιο της ζωής σου.
コメント