Αυτό το κάτι που νιώθεις μέσα σου, που σε τυραννάει, αυτό είναι που σε κρατάει ξύπνιο μες στη νύχτα και που σε τρώει σιγά-σιγά ,κάνοντας παρέα με τα άγχη σου, τα προβλήματα που γεμίζουν το κεφάλι σου, τις φοβίες που ολοένα σε κρατάνε εγκλωβισμένο και δε μπορείς να κάνεις απλά κατά τα φαινόμενα πράγματα, στην καθημερινότητα σου.
Ξέρεις ότι είσαι δυνατός και έχεις υπομείνει πολλά και υπομένεις ακόμη. Λες ένα ''δε πειράζει'' και καταπίνεις αμάσητα τα σκουπίδια των άλλων, κρατάς θαμμένες τόσες κραυγές, δάκρυα, κλάματα και παραμένεις με μια ελπίδα ότι όλα αυτά θα λυθούν μαγικά κι ανώδυνα μια μέρα. Δυστυχώς έπεσες έξω .
Ξέρεις πολύ καλά πού καταλήγει πάντα αυτή η υπομονή σου. Αυτή η διαδικασία στην οποία υποβάλλεσαι ξανά και ξανά, δίχως να λογαριάζεις την ψυχική οδύνη στην οποία εκθέτεις τον εαυτό σου και που στην τελική μόνο κακό μπορεί να σου κάνει. Κατά συνέπεια όλο αυτό επηρεάζει και τον εκάστοτε άνθρωπο που έχεις δίπλα σου και τη σχέση που έχετε χτίσει ή προσπαθείτε να χτίσετε μεταξύ σας. Γιατί ένα είναι σίγουρο..
ότι το ξέσπασμα θα ‘ρθει, αναπόφευκτα με όσο μεγαλύτερη τη περίοδο αναμονής, τόσο μεγαλύτερη και η έκρηξη που θα κάνεις.
Και είναι τόσο απλό τελικά να το αποφύγεις. Αν μπορέσεις να δεις το λάθος που κάνεις και που σε οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκεί, ίσως να αρχίσεις να δοκιμάζεις μια άλλη τακτική. ''Ρίχνεις'' τον εαυτό σου μόνιμα στην ''απ' έξω'', δε λες αυτό που σκέφτεσαι, για να μην ταράξεις τα νερά της σχέσης σου. Επιλέγεις να το κρατήσεις μέσα σου, να το κρύψεις, να το κουκουλώσεις και τάχα να το ξεχάσεις. Ο μικρός σπόρος, αρχίζει να φυτρώνει όλο και περισσότερο, γίνεται δέντρο και ολόκληρο δάσος από συναισθήματα που αναπόφευκτα θα ψάξουν να βρουν διέξοδο να βγουν για να αναπνεύσουν.
Μα κι εσύ ανάσες χρειάζεσαι, τι νομίζεις? Την ανάσα σου κρατάς τόσο καιρό και κάποια στιγμή χρειάζεσαι αέρα γιατί ''έσκασες'' πια, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ναι, την έκρηξη την χρειάζεσαι για να λυτρωθείς και όχι για να φοβερίσεις. Γιατί στην τελική αν είναι κάποιος να φοβηθεί από αυτήν την έκρηξη, αυτός θα είσαι εσύ. Γιατί θα ‘ρθει η στιγμή που θα κληθείς να μαζέψεις τα ασυμμάζευτα και κανείς δε θα είναι εκεί να σε βοηθήσει, ούτε κι εσύ είναι σίγουρο ότι θα έχεις κουράγια κι άλλα.
Έχεις από τη φύση το δώρο να μιλάς και να εκφράζεσαι με πολλούς τρόπους, άρα το ότι δεν το κάνεις είναι σαν να μην αξιοποιείς όλα σου τα προσόντα. Κι αν δεν στο μάθανε, κάνε την αρχή και απευθύνσου σε έναν ειδικό, στείλε μήνυμα στη σελίδα μου για να κλείσεις τώρα το ραντεβού σου ή τηλεφώνησε στο 2421212570.
Comments