Τι είναι άραγε η ''ανασφάλεια'', είναι συναίσθημα? Είναι ιδιότητα ή χαρακτηριστικό κάποιου? Λέμε ότι κάποιος, εκτός των άλλων , είναι ανασφαλής. Ουσιαστικά η ανασφάλεια προέρχεται από την έλλειψη σταθερότητας σε κάποιον τομέα της ζωής μας, από την έλλειψη ασφάλειας, εξ ου και η λέξη. Είναι τόσα πολλά που περιέχει και προκαλεί, είναι ένα κενό μέσα μας, ένα βάρος απροσδιόριστο, μια κρυφή βαθιά ανησυχία ή ακόμη και άγχος.
Υπάρχουμε εμείς, οι ''κοινοί θνητοί'', που όλο κάτι μας λείπει, η υγεία, μια καλή εμφάνιση, ένας σύντροφος, η δουλειά, οι φίλοι, τα νιάτα ίσως που φεύγουν. Είναι κάτι που μας ''τρώει'' και που για κάποιο λόγο αισθανόμαστε ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια πιο υγιή ενήλικη ζωή. Ανασφάλεια για το αν θα βρούμε δουλειά να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, αν είμαστε αρεστοί, αν είναι σωστό αυτό που θα πω, αυτό που θα ζητήσω, αν θα βρεθεί ο σύντροφος που θα γλυκάνει τη μοναξιά μου? Ναι, είμαστε ανασφαλείς από την φύση μας. Αλήθεια όμως η έλλειψη μας κάνει έτσι να νιώθουμε ή η αδυναμία ν’ αντιληφθούμε αυτή μας την έλλειψη, να την αποδεχτούμε και τελικά να ψάξουμε πως μπορούμε να την αλλάξουμε.
Υπάρχουν βέβαια και οι ''επιτυχημένοι'', αυτοί που έχουν όλο το χρυσό πακέτο και που φαινομενικά δεν τους λείπει τίποτα κι όμως έχουν κι αυτοί ανασφάλεια ή απλά σε εκείνους η ανασφάλεια δεν κάνει μπαμ όπως σε μας ή εμείς τουλάχιστον έτσι κάπως το αντιλαμβανόμαστε.
Δεν έχει σημασία πάντως αν έχω στην κατοχή μου πολλά υλικά αγαθά ή όχι για να νιώθω ανασφαλής, αν είμαι πλούσιος ή φτωχός, αν έχω φήμη ή είμαι κάποιος λιγότερα γνωστός, αν ...αν και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει. Ανασφαλείς είμαστε όλοι ανεξαιρέτως. Ακόμη κι εκείνοι που μας παρατηρούν και λένε ότι καλό είναι να σταματήσουμε να είμαστε τόσο ανασφαλείς, ακόμη κι εκείνοι, ναι. Εκείνοι ίσως να είναι και περισσότερο, απλά σε κάποιο άλλο τομέα. Γιατί ναι υπάρχουν απλές μικρές ανασφάλειες που το αντίκτυπό τους είναι σχεδόν ''άκακο'' στη ζωή εκείνου που τις έχει κι όμως κι αυτές κάπου εκεί υπάρχουν, όπως υπάρχουν κι εκείνες οι τεράστιες, οι μη συνειδητοποιημένες, οι καλά θαμμένες που όμως ανοίγουν υπόγεια τις πληγές τους.
Μήπως λοιπόν είναι καιρός να σταματήσεις να παρατηρείς τις όποιες δικές μου ανασφάλειες και να σκεφτείς λίγο τις δικές σου. Σκέψου τους μικρότερους και μεγαλύτερους φόβους σου, προσπάθησε να σε δεις με άλλο μάτι. Εκείνο της κατανόησης και της αποδοχής . Και κάπως έτσι ίσως να δεις κι εμένα ,ίσως να είναι ένας τρόπος να ξαναγνωριστούμε, ίσως και ν’ αγαπηθούμε.
Το κομμάτι ''ανασφάλεια'' δεν έχει λοιπόν να κάνει με το τι έχεις ή τι δεν έχεις, δεν έχει να κάνει με απωθημένα ή επιθυμίες. Έχει να κάνει με την όποια αυτοεκτίμηση έχει αποκτήσει κάποιος, με τον καθρέπτη που τελικά κρατά μπροστά από τον εαυτό του και αν θέλουμε να το πάμε και λίγο πιο βαθιά, έχει να κάνει με την κοσμοθεωρία του καθενός. Η ανασφάλεια φεύγει όταν μπορέσεις να δεις τη ζωή και τα ζητούμενά της, στα μεγέθη που είναι ούτε μεγαλύτερα κι ούτε μικρότερα , όταν μπορείς να αντιληφθείς την διάσταση που έχει η εκάστοτε πραγματικότητα σου κι εσύ να νιώθεις επαρκής και δυνατός ότι θα τα καταφέρεις!
Μέχρι τότε, ας θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι ανεξαιρέτως κι αδικαιολόγητα απίστευτα ανασφαλείς γιατί είμαστε άνθρωποι απλά....
Comentários