Άλλες μέρες κυλάνε ευχάριστα και αβίαστα νιώθοντας μια χαρά και μια μικρή ευτυχία μέσα σου, μα σίγουρα υπάρχουν και πολλές στιγμές στη ζωή σου ολόκληρη που δεν μπόρεσαν να γίνουν τα πράγματα όπως τα είχες προγραμματίσει, όπως τα περίμενες με τόση χαρά και λαχτάρα. Και τι έγινε θυμάσαι? Ματαιώθηκες και θύμωσες και ίσως τα παράτησες και χάλασες κι άλλες στιγμές μαζί με αυτή και μέρες μπορεί ολόκληρες.
Αν μπορείς να πάρεις μια ανάσα και να σταθείς με μια ''απόσταση'' από αυτό που μόλις συνέβει , σκέψου πως μπορείς να γίνεις ''ευέλικτος'' για να πας παραπέρα.
''Τι άλλο μπορώ να κάνω τώρα ?''
''Αυτό...''
''Τότε συνεχίζω. Τέλος''
Αυτό το διάλογο χρειάζεσαι πάντα με τον εαυτό σου να κάνεις, κάθε φορά που το κεφάλι σου μπλέκεται από τον συνωστισμό των αναλύσεων και των ενδεχομένων, των φοβιών κι όλων των συνεπειών τους, όλων των φαινομενικά ανυπέρβλητων που κάνουν την εμφάνιση τους.
Αυτή είναι η μόνη χρήσιμη συζήτηση με εσένα , πριν όλα αρχίζουν και γίνονται βάρος μεγάλο, που ενώ κάθεσαι και το κοιτάς και ολοένα μεγαλώνει και ψάχνεις να βρεις πως θα το πετάξεις από πάνω σου, στην πραγματικότητα το έχεις σκαρφιστεί εσύ και πίστεψες πως δεν μπορούσες να το αποφύγεις. Κι όμως αν ''χωράς'' και σε άλλες καταστάσεις και σχέσεις και δουλειές και δραστηριότητες, δε μένει παρά να φέρεις τα πράγματα στα μέτρα σου, γινόμενος ευέλικτος και ευπροσάρμοστος. Δοκίμασε να παραμερίσεις λίγο τα ''πρέπει'' που σε κάνουν άκαμπτο, βρες την γενναιότητα σου και δείξε δύναμη απέναντι στα αναπάντεχα, δύναμη στα εύκολα που ζόρισαν ή στα δύσκολα που δε στρώνουν και που όμως σίγουρα θα έχουν το τρόπο τους για να τα δαμάσεις.
Στην ουσία το εαυτό σου και μόνο έχεις να εξημερώσεις και να δαμάσεις , να τον βγάλεις από το γνώριμο σκηνικό σου, να δια-φύγεις από τα γνωστά ημίμετρα και να αρχίσεις να χτίζεις την προσαρμοστικότητα μέσα σου και στο έξης όποτε θα νιώθεις ότι χωράς σε κάτι, να το παλεύεις με κάθε διαφορέτικο ακόμη και μη δοκιμασμένο τρόπο, μέχρι τέλους.
Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου που πάντα θα νικάει χωρίς να έχει ''μασήσει'' στιγμή, τον εαυτό που έχεις πλάσει και ξαναπλάσει με τα χέρια, το σώμα και την ψυχή σου, τόσο ελαστικά που να γλιστράει σε όσα γίνονται τόσο ευέλικτα, γιατί έμαθε πια ότι αυτός είναι ο δρόμος για να τα ζήσεις, κι όχι απλά να επιβιώνεις και να λες πάλι καλά που αναπνέω και σήμερα
Υπάρχει πάντα μια κορυφή να κατακτήσεις με τη νέα μέρα και δε φτάνει ποτέ μόνο μία για να δεις τον κόσμο, γιατί έχει τόσες διαφορετικές γωνιές και όψεις, όσες και το μέσα σου...
Commentaires