Ο ερχομός ενός παιδιού δεν είναι απαραίτητα πάντα προγραμματισμένος και ακόμα κι αν το προσπαθείς και το θες πολύ, δεν θα είσαι σχεδόν ποτέ 100% προετοιμασμένος. Είναι ένα γεγονός που σε βάζει πάντα μπροστά σε καινούργια δεδομένα, αντιμέτωπο με μια νέα πραγματικότητα και διαφορετική κάθε φορά, όσες φορές κι αν αποκτήσεις παιδί, παραμένοντας η μόνη αμετάκλητη δέσμευση. Όσες φορές κι αν το απ-αρνηθείς ή το αποφύγεις , στην πραγματικότητα το γεγονός ότι έφερες ένα παιδί στον κόσμο δεν αλλάζει απλά επειδή θέλεις να το ξεχάσεις.
Ας μιλήσω όμως για τα βασικά και κύρια που οφείλεις να προσφέρεις σε ένα παιδί ως συνειδητοποιημένος και ευσυνείδητος γονέας.
Από την πρώτη ώρα που θα το αντικρύσεις κάνε το να νιώσει ζεστασιά και ασφάλεια, να νιώσει ότι το κρατάς με προσοχή και αφουγραζόμενος τις ανάγκες του( holding). Θα χρειαστεί ίσως κάποιες στιγμές να κάνεις στην άκρη τις δικές σου ανάγκες, κυρίως για τους πρώτους μήνες , για να ακολουθείς τους ρυθμούς του, μια που είναι απόλυτα σχεδόν εξαρτώμενο από εσένα, για την τροφή του πρωτίστως. Μετά τον πρώτο του χρόνο, χρειάζεται για την δική σου ψυχική ισορροπία , να αναγνωρίσεις και να ακούσεις τις νέες σου ανάγκες ως ενήλικας, να βρεις τον τρόπο και τον χρόνο να φροντίζεις κι εσένα .
Μεγαλώνοντας, χρειάζεται να του μάθεις να υπακούει σε κάτι που θα του υποδείξεις, να κατανοεί τι σημαίνει ότι επιτρέπεται κάτι και τι όχι. Να μπορεί να δεχτεί τα όρια που του βάζεις , γιατί όσο κι αν αντιδρά σε αυτά, είναι ξεκάθαρο ότι τα χρειάζεται, για να μπορεί να μάθει να διατηρεί τη σειρά στις συνήθειες του. Χρειάζεται να του μάθεις το ''όχι'' και την ματαίωση , όταν η ζωή καλώς ή κακώς γεμάτη από αυτές κι εσύ καλείσθε να το εκπαιδεύσεις, να τις δέχεται, να μην το βάζει κάτω και να μπορεί να προχωρά πέρα από αυτές.
Χρειάζεται να του δείχνεις αποδοχή και να το ακούς επι της ουσίας, με την καρδιά σου. Φροντίδα με αγάπη και νοιάξιμο , να νιώθει ότι μπορεί να σου ζητήσει κάτι που σκέφτεται ή θα ήθελε. Δε σημαίνει απόλυτα ότι θα το πραγματοποιήσεις πάντα και δεν γίνεται, ας είμαστε ειλικρινής, μα νιώθει ότι έχει χώρο να εκφραστεί . Άφησέ το να έχει πρωτοβουλίες, μάθε του να τολμά και να δοκιμάζει, να έχει άποψη, να μην τα περιμένει όλα έτοιμα από εσένα και να μην του τα χαρίζεις, χωρίς να μάθει να τα εκτιμά.
Δεν χρειάζεται κριτική κι απόρριψη, δεν χρειάζεται σε καμία περίπτωση να του δείχνεις αδιαφορία ή υποτίμηση. Τα λόγια σου δε μπορούν να έχουν κακία και ούτε να αφήνουν πικρία στο άκουσμά τους, Δεν μπορείς να ''ξεσπάς'' επάνω του , να το γεμίζεις απειλές, φόβους, ενοχές και τύψεις.
Σου ακούγονται υπερβολικά αυτά που λέω? Ακραία μήπως? Παρατήρησε δίπλα σου τι γίνεται , γίνε αντικειμενικός και ειλικρινής πρωτίστως με τον εαυτό σου και παρόλο που όλα αυτά δεν είναι πάντα εύκολα , ούτε οι αντοχές σου είναι πάντα αυτές που θα ήθελες ή περίμενες, συνέχισε τουλάχιστον να προσπαθείς, να μαθαίνεις και να βελτιώνεσαι ως άνθρωπος , που αυτό θα σε κάνει καλύτερο ως γονέα-πρότυπο για το παιδί σου.
Comments