Τι είναι άραγε αυτό που ορίζει μια πράξη συγχώρεσης? Υπάρχουν κι αν ναι ποια μπορεί να είναι τα βήματα προς αυτήν? Η συγχώρεση δεν μπορεί να είναι παρά μια συνειδητή απόφαση του να αφήσεις πίσω συναισθήματα θυμού και δυσαρέσκειας, συναισθήματα αντ-εκδίκησης προς κάποιον που νιώθεις ότι σε έχει αδικήσει. Κι αν αυτό είναι κάτι που το προσπαθείς για τους άλλους και για τις σχέσεις σου, το προσφέρεις στον εαυτό σου ή είσαι αρκετά σκληρός μαζί σου? Ως πρώτο βήμα καλείσαι να αξιολογήσεις, να αναγνωρίσεις, να αιτιολογήσεις αυτό που έπραξες, αναλαμβάνοντας απαραίτητα και την ευθύνη σου. Δεν φτάνει απλά να αφήσεις πίσω το παρελθόν κι ότι έχει συμβεί, χρειάζεται να αποδεχτείς εσένα και να σου δείξεις συμπόνοια. Το να εκφράσεις την μεταμέλεια σου μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς ενοχικά ή ακόμα και ντροπή. Δεν είσαι σίγουρα ένας κακός άνθρωπος κάτι που σε κάνει να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια της ντροπής. Μπορείς παρόλ'αυτά να σκεφτείς το πόσο καλός άνθρωπος είσαι και πόσο προσπαθείς , για να μπορέσεις να νικήσεις την ενοχή που νιώθεις γι' αυτό που έπραξες. Αν κατανοήσεις τι είναι αυτό που έκανες από μεριά σου , προχώρησε στην αποκατάσταση είτε αυτό είναι υλικής φύσεως, μα κυρίως μην παραλήψεις την αποκατάσταση στο συναισθηματικό κομμάτι με το άτομο που σχετίστηκες σε όλο αυτό. Ζήτησε μια συγνώμη και προσπάθησε να χτίσετε μια νέα εμπιστοσύνη. Η επανόρθωση ωφελεί τον συνομιλητή σου μα κυρίως εσένα μια που δεν θα αναρωτηθείς ξανά στο μέλλον για το αν θα μπορούσες να είχες κάνει κάτι καλύτερο. Απέφυγε να ''μηρυκάζεις'' τα λάθη που έχεις κάνει , γιατί η αυτό-λύπηση ενισχύει μια εικόνα ανίκανου ατόμου να προχωρήσει, μειώνοντας μόνο την αυτοεκτίμησή σου. Εστίασε στην ανανέωση, δες το ως μια εμπειρία που μπορεί να σε βοηθήσει να γίνεις καλύτερος ,με εποικοδομητικές επιλογές στο μέλλον. Η αυτοσυγχώρεση δεν είναι εύκολη , παρόλ' αυτά έχει μια απίστευτη ευεργετικότητα στο άτομο που την βιώνει, επιφέρει μια θετική ενέργεια, αποκατάσταση της αυτο-εκτίμησης σε μεγάλο βαθμό και συμβάλει στην ενίσχυση της ψυχολογίας.
Δέξου τον εαυτό σου , ως έναν όχι αλάνθαστο, ως έναν λιγότερο ατομικιστή που μαθαίνεις όπως να συγχωρείς τον εαυτό σου και να προσπαθείς να σε κατανοήσεις, ταυτόχρονα αφήνεις χώρο και χρόνο για τους ανθρώπους τριγύρω σου, κατανοώντας τους με εν συναίσθηση και αποδοχή.
Kommentare