Η ψευδαίσθηση ότι όλα μπορούν να είναι υπό τον έλεγχό σου, σχετίζεται με τον τρόπο που μεγάλωσες . Η ανάγκη για έλεγχο ικανοποιεί την ανάγκη του ανθρώπου για ασφάλεια, μια που ο ίδιος είναι μια οντότητα φοβική. Στο λογισμικό του, υπάρχει ο φόβος και αυτός καλλιεργείται, από μικρή ηλικία, με σκοπό την προστασία του. Ο έξω κόσμος φαντάζει εχθρικός κι έτσι σε μαθαίνουν να φοβάσαι, προκειμένου να μην εκτεθείς στον κίνδυνο, ή να την γλιτώσεις από αυτόν.
Είναι πιο εύκολο να σε ελέγχουν, παρά να σου εξηγούν. Είναι πιο άμεσο να σε διαφεντεύουν, παρά να σε σέβονται κι έτσι ο έλεγχος μεταμορφώνεται σαν τον τρόπο ένδειξης αγάπης.
Ας ξεκαθαρίσουμε ότι η αγάπη δεν έχει μέσα της εξαναγκασμό και έλεγχο, μια που η δίδυμη αδελφή της θα μπορούσε να είναι η ελευθερία. Όταν τρυπώνουν τα ''πρέπει'' , ο ελεγκτικός μηχανισμός μιας διαρκής προσπάθεια κατάκτησης στόχου, τότε το “θέλω” έχει λίγη έως καθόλου σημασία, με αποτέλεσμα το άτομο να παραγκωνίζει και να ξεχνά να αφουγκράζεται τις ανάγκες του.
Ο έλεγχος και η αγάπη στο ρόλο του γονέα δημιουργεί παρερμηνείες και αλλοιώσεις και ως φροντιστής δημιουργεί θέματα προσκόλλησης , μιας που πολλές είναι οι φορές που δεν αφήνει το παιδί να απογαλακτιστεί και να αυτονομηθεί.
Ως ενήλικας νιώθεις την δυσφορία από τον ελεγκτικό μηχανισμό αγάπης κ ακόμα κ αν αυτό είναι κάτι στο οποίο δυσανασχετείς, ασυνείδητα τείνεις να το ανα-βιώνεις στις ερωτικές σχέσεις που μετέπειτα δημιουργείς.
Αν η φράση που ακούγεται είναι ''με αγαπάει για αυτό και με ελέγχει'' τότε το άτομο αυτό, έχει μεγάλη ανάγκη για αποδοχή και προσοχή. Μέσα από την ικανοποίηση αυτής του της ανάγκης, επιτρέπει στον άλλο άνθρωπο να καταπατήσει τα όρια της δικής τους έκφρασης και ελευθερίας, ωραιοποιώντας την όποια συμπεριφορά δέχεται .
Σχέσεις που δεν έχουν σαν βάση το ''θέλω'' και τον σεβασμό της βούλησης του άλλου ανθρώπου, αλλά στηρίζονται στην ανάγκη επιβεβαίωσης και διαπιστευτηρίων, δημιουργούν αλλοιώσεις στα άτομα που εμπλέκονται σε αυτές.
Όταν δεν ψάχνεις το άλλο σου μισό , γιατί ακριβώς γνωρίζεις ότι είσαι ολόκληρος και ολοκληρωμένος άνθρωπος, τότε μέσα από την σχέση σου, ρετουσάρεις την ατελή ανθρώπινη υπόσταση σου. Ξέρεις ότι αυτό το μπέρδεμα της αγάπης με τον έλεγχο, δεν βοηθάει στην ολοκλήρωση της εικόνας, αλλά στην διαστρέβλωση της. Δημιουργεί σχέσεις που πνίγουν, ο φόβος γεννιέται και η ανασφάλεια κυριαρχεί.
Όταν η αρχή σου είναι να είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος χωρίς όσο το δυνατόν φοβίες και ανασφάλειες, τότε επιλέγεις να φτιάχνεις σχέσεις που έχουν μέσα τους ελευθερία, σέβονται τον εαυτό και τον άλλο, θέλεις να τον υποστηρίζεις για αυτό που λαχταρά και χαίρεται, όντας ικανός να δοκιμάζεις μια αληθινή αγάπη που σου δίνει το έναυσμα να εκφράσεις την πιο όμορφη και ίσως κρυμμένη πλευρά του εαυτού σου.
